W latach 1985-1990 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. Związany z warszawską uczelnią jako pedagog. Początkowo asystent w pracowni malarstwa prof. Teresy Pągowskiej. Od 2005 roku prowadzi pracownię rysunku i malarstwa. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą. Autor wystaw indywidualnych w Polsce, Chile, Francji, Niemczech. Przebywał na stypendiach i stażach artystycznych w Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych i Architektury La Cambre i Szkole RHoK w Brukseli (1998); w Kunstakademie w Duesseldorfie (pracownia malarstwa prof. Konrada Klaphecka i pracownia grafiki prof. A.R. Pencka; 1995-1996) oraz w Ecole d’Art et d’Architecture w Marsylii (1992-1993). Stypendysta m.in. Rządu Francuskiego i Wspólnoty Walońskiej Rządu Belgii. Domeną artysty jest pezjaż. Tu prezentuje się jako wybitny znawca barw, wrażliwy na lokalny koloryt i działanie światła. W jego obrazach daje o sobie znać lekcja francuskiego fowizmu, jednak Mariusz Woszczyński wykształcił swój indywidualny, rozpoznawalny styl.
Plaża... Szeroki panoramiczny kadr... Podniesiona linia horyzontu sugeruje, że leżąc na piasku, obserwujemy otoczenie spod ronda kapelusza. Wszechobecny, słoneczny oranż. Wszystko pokryte tym ciepłym pigmentem. Wieloma odcieniami oranżu namalowane ciała opalających się kobiet. Nieostro zarysowane sylwetki, obwiedzione bielą sprawiają wrażenie, że ciała nie tyle odbijają światło, co nim emanują. Postaci są łudząco podobne, więc może to jedna kobieta zwielokrotniona w wyobraźni, jakby rozleniwione oko podglądacza nie nadążało za jej ruchem. A może to wszystko jest iluzją, obrazem zniekształconym przez rozgrzane powietrze, które czujemy na skórze, patrząc na obraz Woszczyńskiego, tak jak słyszymy jego rozedrganie w partii smyczków w utworze „Estate” („Lato”), śpiewanym nieśpiesznie przez Shirley Horn...
akryl/płótno, 50 x 100 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: Plaża I | M.Woszczyński | 2018
W latach 1985-1990 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. Związany z warszawską uczelnią jako pedagog. Początkowo asystent w pracowni malarstwa prof. Teresy Pągowskiej. Od 2005 roku prowadzi pracownię rysunku i malarstwa. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą. Autor wystaw indywidualnych w Polsce, Chile, Francji, Niemczech. Przebywał na stypendiach i stażach artystycznych w Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych i Architektury La Cambre i Szkole RHoK w Brukseli (1998); w Kunstakademie w Duesseldorfie (pracownia malarstwa prof. Konrada Klaphecka i pracownia grafiki prof. A.R. Pencka; 1995-1996) oraz w Ecole d’Art et d’Architecture w Marsylii (1992-1993). Stypendysta m.in. Rządu Francuskiego i Wspólnoty Walońskiej Rządu Belgii. Domeną artysty jest pezjaż. Tu prezentuje się jako wybitny znawca barw, wrażliwy na lokalny koloryt i działanie światła. W jego obrazach daje o sobie znać lekcja francuskiego fowizmu, jednak Mariusz Woszczyński wykształcił swój indywidualny, rozpoznawalny styl.
Plaża... Szeroki panoramiczny kadr... Podniesiona linia horyzontu sugeruje, że leżąc na piasku, obserwujemy otoczenie spod ronda kapelusza. Wszechobecny, słoneczny oranż. Wszystko pokryte tym ciepłym pigmentem. Wieloma odcieniami oranżu namalowane ciała opalających się kobiet. Nieostro zarysowane sylwetki, obwiedzione bielą sprawiają wrażenie, że ciała nie tyle odbijają światło, co nim emanują. Postaci są łudząco podobne, więc może to jedna kobieta zwielokrotniona w wyobraźni, jakby rozleniwione oko podglądacza nie nadążało za jej ruchem. A może to wszystko jest iluzją, obrazem zniekształconym przez rozgrzane powietrze, które czujemy na skórze, patrząc na obraz Woszczyńskiego, tak jak słyszymy jego rozedrganie w partii smyczków w utworze „Estate” („Lato”), śpiewanym nieśpiesznie przez Shirley Horn...