Obraz Mariusza Woszczyńskiego jest refleksją na temat percepcji. Przedstawienie na powierzchni płaskiej tego, co dzieje się w czasie i przestrzeni, to problem nurtujący artystów od wieków. Woszczyński uwzględnia różne perspektywy i rożne sposoby malarskiej notacji. Już sam tytuł „Plaża, bulwar” wskazuje na brak jedności miejsca i jedności czasu. Kompozycja jest symultaniczna, a symultanizm dotyczy nie tylko tego, co rozgrywa się przed oczami obserwatora/artysty, ale również tego, co dzieje się w jego umyśle. Malarz patrząc, przekłada to, co zobaczone na rozwiązania formalne. „Mam dwie silne fascynacje. – zdradza artysta – Jedna wiąże się z myśleniem o obrazie malarskim. Dotyczy obserwacji światła, poszukiwania znaku, brzmienia, całości, różnorodności materii. Druga dotyczy, przefiltrowanej przez oko rysownika, rzeczywistości życia codziennego. To obserwacja natury z jej drobinami, elementami i fragmentami, obserwacja pulsu życia, zachowań ludzkich, sytuacji dziejących się wokół nas, określających chwile magmy rzeczywistości”.