Studia artystyczne odbył w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Henryka Tomaszewskiego otrzymując w 1982 r. dyplom w zakresie projektowania graficznego i plakatu. Swe malarskie umiejętności doskonalił w pracowni Teresy Pągowskiej. Pierwsze indywidualne prezentacje prac artysty odbyły się w Wiedniu w Wolfrum Gallery (1984) i Warszawie w Starej Kordegardzie (1985). W latach 1980., zdystansowany wobec nurtu sztuki publicystycznej i stylistyki "nowych dzikich", Młynarczyk malował wyspekulowane kompozycje z motywem nagich kobiet wpisanych we fragmentarycznie ujęte wnętrza. Wysmakowane harmonie barwne, wibracja drobnych plam czystego koloru, dekoracyjne spłaszczenie i lekka geometryzacja form, manieryczne wydłużenie proporcji postaci wraz z ich wyszukanymi pozami to cechy znamienne dla obrazów artysty wskazujące na genealogię sięgającą sztuki francuskich postimpresjonistów i intymistów - Matisse`a, Vuillarda i Bonnarda. Kluczowym motywem malarstwa Młynarczyka jest postać kobiety - kobiety zajętej toaletą na podobieństwo modelek Degasa, pogrążonej w myślach, leniwie spoczywającej na łóżku czy rozciągniętej na wzorzystym dywanie, otoczonej bogatą ornamentyką tkanin, a zarazem zanurzonej w rozwibrowanej atmosferze i pulsującej barwami malarskiej materii. W kompozycjach ewokujących surrealistyczne nastroje kobiece sylwety wpisane są w układ wzajemnie przenikających się i przecinających płaszczyzn, które wypełniają trywialne przedmioty codziennego użytku bądź sylwety psów zdefiniowane giętkim konturem. Uwysmuklony kanon kobiecego aktu typowy dla malarstwa Młynarczyka odsyła zarówno do stylistyki wiedeńskiej secesji i dekoracyjnych płócien Klimta jak i do manierycznej konwencji obrazowania Modiglianiego i ekspresyjnej sztuki młodego Picassa. Prezentowany obraz to dekoracyjna kompozycja przedstawiająca śpiąca, wtuloną w plażowy koc kobietę. Obok namalowany z poczuciem humoru stojący chłopczyk z wiaderkiem w ręku, czuwający nad śpiącą matką. Dominantę kolorystyczną dzieła stanowią jasne uplamy ugru, błękitu i różu.
olej, płótno, 94 x 114,5
sygn. p.d.: JAN MŁYNARCZYK 2004
Studia artystyczne odbył w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Henryka Tomaszewskiego otrzymując w 1982 r. dyplom w zakresie projektowania graficznego i plakatu. Swe malarskie umiejętności doskonalił w pracowni Teresy Pągowskiej. Pierwsze indywidualne prezentacje prac artysty odbyły się w Wiedniu w Wolfrum Gallery (1984) i Warszawie w Starej Kordegardzie (1985). W latach 1980., zdystansowany wobec nurtu sztuki publicystycznej i stylistyki "nowych dzikich", Młynarczyk malował wyspekulowane kompozycje z motywem nagich kobiet wpisanych we fragmentarycznie ujęte wnętrza. Wysmakowane harmonie barwne, wibracja drobnych plam czystego koloru, dekoracyjne spłaszczenie i lekka geometryzacja form, manieryczne wydłużenie proporcji postaci wraz z ich wyszukanymi pozami to cechy znamienne dla obrazów artysty wskazujące na genealogię sięgającą sztuki francuskich postimpresjonistów i intymistów - Matisse`a, Vuillarda i Bonnarda. Kluczowym motywem malarstwa Młynarczyka jest postać kobiety - kobiety zajętej toaletą na podobieństwo modelek Degasa, pogrążonej w myślach, leniwie spoczywającej na łóżku czy rozciągniętej na wzorzystym dywanie, otoczonej bogatą ornamentyką tkanin, a zarazem zanurzonej w rozwibrowanej atmosferze i pulsującej barwami malarskiej materii. W kompozycjach ewokujących surrealistyczne nastroje kobiece sylwety wpisane są w układ wzajemnie przenikających się i przecinających płaszczyzn, które wypełniają trywialne przedmioty codziennego użytku bądź sylwety psów zdefiniowane giętkim konturem. Uwysmuklony kanon kobiecego aktu typowy dla malarstwa Młynarczyka odsyła zarówno do stylistyki wiedeńskiej secesji i dekoracyjnych płócien Klimta jak i do manierycznej konwencji obrazowania Modiglianiego i ekspresyjnej sztuki młodego Picassa. Prezentowany obraz to dekoracyjna kompozycja przedstawiająca śpiąca, wtuloną w plażowy koc kobietę. Obok namalowany z poczuciem humoru stojący chłopczyk z wiaderkiem w ręku, czuwający nad śpiącą matką. Dominantę kolorystyczną dzieła stanowią jasne uplamy ugru, błękitu i różu.