Zarówno w obrazach olejnych jak i w szkicach akwarelą, ołówkiem czy tuszem nie znajdujemy miejsca na próby, na pośrednie stadia procesu twórczego w takim rozumieniu, że stopniowane prowadziłyby ku jednej kompozycji jako celowi. Jeśli jakiś motyw, rzecz, wycinek oglądanego krajobrazu stawał się przedmiotem malarskiego zainteresowania notowany był na papierze z nie mniejszą uwagą i pasją jak tworzone na płótnie kompozycje. Zatem to, co łączy szkice, dzieła olejne to świeżość i bezpośredniość przeżycia, to siła wzruszenia, któremu artysta ulegał, i które wyzwalało potrzebę czynu malarskiego. Swój stosunek do sztuki i otaczającego świata, który przekształcał w obrazy, wyłożył malarz w licznie zachowanych notatkach, pisanych pod działaniem chwili, przeżycia, wzruszenia.