Wojenna tułaczka Rafała Malczewskiego i towarzyszącej mu Zofii Mikuckiej trwała od grudnia 1939 roku. Przez Słowację i Węgry oboje przedarli się do Francji, a następnie do Hiszpanii i Portugalii. Kilka miesięcy spędzili w Lizbonie, skąd wyjechali do Brazylii. W styczniu 1941 znaleźli się w Rio de Janeiro. Spędzili tu niemal rok, podczas którego Rafał wiele malował, pokazując i sprzedając obrazy na wystawach. W 1942 - na zaproszenie dalekiej kuzynki malarza, pisarki Marii Bochdan-Niedenthal - przenieśli się do Kurytyby w stanie Parana. Mieszkali w posiadłości kuzynki, w "fantastycznie pięknym ogrodzie /../ gdzie wszystko co posiada Brazylia kwitło na kawałku ziemi". Malczewski malował wówczas bardzo dużo - tworząc rozliczne akwarele i obrazy olejne. Zorganizował też w Kurytybie, cieszącą się powodzeniem, wystawę swoich prac. W listopadzie 1942 oboje - Rafał i Zofia - opuścili Brazylię i przez Miami i Nowy Jork przybyli do Kanady, przywożąc z sobą obrazy "brazylijskie", obrazy w których amerykańscy krytycy dostrzegali "magiczny realizm", dzieła "wybitne, dorównujące siłą wyrazu najlepszym kompozycjom z okresu międzywojennego." (cyt. za: S. Potępa, Rafał Malczewski, Tarnów 2006)