Proweniencja: Galerie Marek, Paryż, 1987 Kolekcja Ewa i Wojtek Fibak, Kolekcja prywatna, Paryż
Wystawa:
Mela Muter, Galerie Albert 1er, 18 października – 30 listopada 1990, Paryż, reprodukcja.
Malarstwo polskie w zbiorach Ewy i Wojtka Fibaków, Muzeum Narodowe w Warszawie, 23 maja - 9 sierpnia 1992 - Muzeum Narodowe w Poznaniu, 22 sierpnia - 25 października 1992, reprodukcja s. 59.
Mela Muter, Musée de Pont-Aven, 2 października 1993 – 2 stycznia 1994, Pont-Aven, nr 7, reprodukcja s. 11. Mela Muter jest artystką malarką i rysowniczką francusko-polską z École de Paris. Maria Melania Kingsland urodziła się w Warszawie w zamożnej rodzinie żydowskiej. Studiowała w szkole rysunku i malarstwa dla kobiet w Warszawie. W 1901 roku przybyła do Paryża przez syna Marii Michala Muttermilcha i została zarejestrowana w Académie Colarossi, a następnie w Académie de la Grande Chaumière. Już w 1902 roku stała się znaczącą postacią Montparnasse i paryskiego życia artystycznego. Regularnie wystawiała w Paryżu. Jej pierwsze dzieła to pejzaże i portrety symboliczne, a później ewoluowała w kierunku bardziej ekspresjonistycznego stylu. Jej pejzaże południowe są naznaczone znajomością dzieł Cézanne’a, zwłaszcza w geometrii form, ale także wpływami fowizmu. Mela Muter wyróżnia się również talentem portrecistki: maluje portrety wielu osobistości ze świata sztuki, literatury i polityki (François Pompon, Raymond Lefebvre, Léopold Gottlieb, Georges Clémenceau). Od momentu przybycia do Paryża w 1901 roku Mela Muter regularnie przebywała w Bretanii aż do 1918 roku. Malarka prywatnie przywiązała się do Finistère, jego krajobrazów i mieszkańców, których malowała z prawdziwą pasją oraz braterską i realistyczną skłonnością. Spotkała tam również wielu malarzy, z którymi się zaprzyjaźniła, w tym Rodina, Fritza Thaulowa czy Bisa Fromutha. Mela Muter stworzyła ten pastel w 1909 roku, podpisując go jeszcze „Mela Mutermilch”. Przedstawia plac w Pont-Aven, słynnej wiosce Finistère, która przyciąga malarzy od lat 30. XIX wieku. Tradycyjnie ubrani mieszkańcy wymieniają się uwagami; niektórzy przechodzą obok, inni siedzą przed wejściem do domu. Mela Muter oddaje tu wyjątkowe światło dzięki użyciu pastelu. Dusza bretońska widziana oczami młodej polskiej malarki jest opowiedziana.
1909, Pastel na kartonie, 44 x 59,5 cm w świetle oprawy,
Sygn. p.d. „A mon cher Maître i grand peintre / Mr Tournès i a Mme Tournes / affueusement / 1909. Mela Mutermilch”
Proweniencja: Galerie Marek, Paryż, 1987 Kolekcja Ewa i Wojtek Fibak, Kolekcja prywatna, Paryż
Wystawa:
Mela Muter, Galerie Albert 1er, 18 października – 30 listopada 1990, Paryż, reprodukcja.
Malarstwo polskie w zbiorach Ewy i Wojtka Fibaków, Muzeum Narodowe w Warszawie, 23 maja - 9 sierpnia 1992 - Muzeum Narodowe w Poznaniu, 22 sierpnia - 25 października 1992, reprodukcja s. 59.
Mela Muter, Musée de Pont-Aven, 2 października 1993 – 2 stycznia 1994, Pont-Aven, nr 7, reprodukcja s. 11. Mela Muter jest artystką malarką i rysowniczką francusko-polską z École de Paris. Maria Melania Kingsland urodziła się w Warszawie w zamożnej rodzinie żydowskiej. Studiowała w szkole rysunku i malarstwa dla kobiet w Warszawie. W 1901 roku przybyła do Paryża przez syna Marii Michala Muttermilcha i została zarejestrowana w Académie Colarossi, a następnie w Académie de la Grande Chaumière. Już w 1902 roku stała się znaczącą postacią Montparnasse i paryskiego życia artystycznego. Regularnie wystawiała w Paryżu. Jej pierwsze dzieła to pejzaże i portrety symboliczne, a później ewoluowała w kierunku bardziej ekspresjonistycznego stylu. Jej pejzaże południowe są naznaczone znajomością dzieł Cézanne’a, zwłaszcza w geometrii form, ale także wpływami fowizmu. Mela Muter wyróżnia się również talentem portrecistki: maluje portrety wielu osobistości ze świata sztuki, literatury i polityki (François Pompon, Raymond Lefebvre, Léopold Gottlieb, Georges Clémenceau). Od momentu przybycia do Paryża w 1901 roku Mela Muter regularnie przebywała w Bretanii aż do 1918 roku. Malarka prywatnie przywiązała się do Finistère, jego krajobrazów i mieszkańców, których malowała z prawdziwą pasją oraz braterską i realistyczną skłonnością. Spotkała tam również wielu malarzy, z którymi się zaprzyjaźniła, w tym Rodina, Fritza Thaulowa czy Bisa Fromutha. Mela Muter stworzyła ten pastel w 1909 roku, podpisując go jeszcze „Mela Mutermilch”. Przedstawia plac w Pont-Aven, słynnej wiosce Finistère, która przyciąga malarzy od lat 30. XIX wieku. Tradycyjnie ubrani mieszkańcy wymieniają się uwagami; niektórzy przechodzą obok, inni siedzą przed wejściem do domu. Mela Muter oddaje tu wyjątkowe światło dzięki użyciu pastelu. Dusza bretońska widziana oczami młodej polskiej malarki jest opowiedziana.