Adéla Janská to czeska artystka, która perfekcję osiągnęła w oddawaniu stanów emocjonalnych portretowanych przez siebie kobiet. Jej obrazy ukazują z pozoru doskonałe wizerunki, na wzór lalek, które jednak pod idealną, jakby porcelanową powłoką, kryją ślady tłumionych emocji i pragnień. Poprzez wielkie zbliżenia twarzy Janská stara się uchwycić bogactwo doświadczeń swoich bohaterek. Kobiety z jej portretów mogą być realnymi postaciami, ale też symbolami. Jak możemy przeczytać w tekście towarzyszącym wystawie prac artystki Opaque Her: „Idealnie piękne kobiety z jej obrazów poddane są presji – wystawione na penetrujące spojrzenie, jak gdyby przez ostatnie pół wieku nic się nie zmieniło w zastanym patriarchalnym układzie, zdają się poddane jego władzy. Ta, wpisana w tradycję nowożytnego malarstwa, operuje genderowym kluczem powtarzającym binarne opozycje właściciela i własności, przedmiotu i podmiotu spojrzenia i pożądania. [...] Patrząc na twarze kobiet z obrazów Janskiej, trudno też nie pomyśleć o heroinach z klasycznych filmów hollywoodzkich, o których pisała Laura Mulvey w słynnym eseju poświęconym męskiemu spojrzeniu i przyjemności wzrokowej. Bohaterki obrazów Janskiej są zarówno wystawione na widok, jak i oddają spojrzenie, jest ono jednak trudne do zniesienia”.


Adéla Janská (ur. 1981 w Ołomuńcu) – malarka. Absolwentka malarstwa i sztuk wizualnych Akademii Sztuk Pięknych w Bańskiej Bystrzycy, naucza w średniej Szkole Projektowania i Mody w Prostějovie.