"Mimo że wielu moich kolegów nie wie jak wybrnąć z pewnego chaosu, który w tych latach zapanował w sztuce, ja pozostałem wierny swojemu malarstwu i nigdy tego nie żałowałem" - pisał we wspomnieniach artysta. Twórczość Karpińskiego cechuje prostota i elegancja oraz niezwykła jednorodność i wytrwałość. Mimo licznych nowych stylów i tendencji w sztuce współczesnej pozostał Karpiński wierny klimatowi malarstwa Młodej Polski.
Alfons KARPIŃSKI (1875-1961)
W latach 1891-99 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Wincentego Łuszczkiewicza i Leona Wyczółkowskiego. Edukację artystyczną uzupełniał w pracowni Ažbego w Monachium (1903). W latach 1904-07 kontynuował naukę w ASP w Wiedniu u Kazimierza Pochwalskiego, w Paryżu w Academie Willi (1908-12) oraz w 1922 w Academie Collarossiego. Podróżował do Włoch, Londynu, Budapesztu. Stale mieszkał w Krakowie; związany z tamtejszym środowiskiem skupionym wokół „Zielonego Balonika” projektował dekoracje do przedstawień kabaretu. Był członkiem m.in. TPSP w Krakowie oraz wiedeńskiej "Secesji". W latach 1918-27 został wiceprezesem TPSP w Krakowie. Głównym tematem jego prac były portrety, sceny rodzajowe, widoki miejskie głównie Monachium i Paryża oraz martwe natury z motywem kwiatów.
Olej, tektura, 49 x 69 cm,
sygn. l.d.: A. Karpiński, 1936.
"Mimo że wielu moich kolegów nie wie jak wybrnąć z pewnego chaosu, który w tych latach zapanował w sztuce, ja pozostałem wierny swojemu malarstwu i nigdy tego nie żałowałem" - pisał we wspomnieniach artysta. Twórczość Karpińskiego cechuje prostota i elegancja oraz niezwykła jednorodność i wytrwałość. Mimo licznych nowych stylów i tendencji w sztuce współczesnej pozostał Karpiński wierny klimatowi malarstwa Młodej Polski.
Alfons KARPIŃSKI (1875-1961)
W latach 1891-99 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Wincentego Łuszczkiewicza i Leona Wyczółkowskiego. Edukację artystyczną uzupełniał w pracowni Ažbego w Monachium (1903). W latach 1904-07 kontynuował naukę w ASP w Wiedniu u Kazimierza Pochwalskiego, w Paryżu w Academie Willi (1908-12) oraz w 1922 w Academie Collarossiego. Podróżował do Włoch, Londynu, Budapesztu. Stale mieszkał w Krakowie; związany z tamtejszym środowiskiem skupionym wokół „Zielonego Balonika” projektował dekoracje do przedstawień kabaretu. Był członkiem m.in. TPSP w Krakowie oraz wiedeńskiej "Secesji". W latach 1918-27 został wiceprezesem TPSP w Krakowie. Głównym tematem jego prac były portrety, sceny rodzajowe, widoki miejskie głównie Monachium i Paryża oraz martwe natury z motywem kwiatów.