Broń jest wytworem miejscowego, rzemieślnika. Powstała z połączenia elementów kapiszonowej broni europejskiej, w tym angielskiej, dostarczanej i przerabianej w Turcji w ramach reorganizacji armii tureckiej w latach 1849 - 1850 oraz broni skałkowej z pocz. XIX wieku.
Lufa od angielskiego, kapiszonowego pistoletu wojskowego wz. 1842, okrągła, dług. 22 cm (z warkoczem - 26,5 cm), kal. 16 mm, nie gwintowana, połączona z łożem śrubą przechodzącą przez warkocz oraz stalową przetyczką pod lufą. Pod wylotem, od spodu lufy pozostał prostokątny występ z okrągłym otworem służący pierwotnie do zamocowania ruchomej antabki do zawieszenia integralnego, stalowego obojczyka. Na grzbiecie części dennej lufy, ozdobionej rytymi liniami, widoczne są dwa angielskie znaki kontrolne oraz okrągły, nieczytelny znak, być może tugra sułtańska.
Kapiszonowy, oryginalny zamek został zastąpiony wcześniejszym, z pocz. XIX wieku bateryjnym zamkiem skałkowym. Wypukła blacha zamkowa ozdobiona jest rytą dekoracją wiciowo roślinną. Masywny esowaty kurek posiada dorobioną górną szczękę i śrubę dociskową, w których zamocowana jest krzemienna skałka.
Łoże i chwyt wykonane z drewna orzechowego, na wzór pistoletów angielskich wz. 1842. Nakładkę głowicy kolby, kabłąk spustu i przednie okucie wykonano z mosiądzu. W okuciu stopy kolby widoczne jest otwór po wkręcanym kółku do założenia rzemiennego temblaka na rękę. Powierzchnia łoża i kolby ozdobiona jest aplikacją z paseczków blachy mosiężnej i dekoracją z masy perłowej w postaci trójkątów wpuszczonych w drewno, typową dla pistoletów bałkańskich.