Malarz wileński. Należał do "Koła Artystycznego", najważniejszego przed I. wojną światową kręgu artystycznego w Wilnie. Był wiceprezesem założonego w 1920 roku Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków i administratorem wileńskiego pisma artystycznego "Południe". Zajmował się również scenografią.
Z ekspertyzy:
"[?] Jedyny zachowany obraz Czechowicza. Jego ujawnienie się w istotny sposób wzbogaca dorobek międzywojennego środowiska wileńskiego. Dzieło wskazuje także na ewolucję twórczości ważnego, lecz niezbadanego wciąż artysty. Obraz, który można by zatytułować Pieśń miłosna, datować należy na około 1930 rok (najwcześniej na 1928). Powstał on po "formistycznych" eksperymentach artysty. [?] Typ lekko klasycyzującego aktu (z odległym wspomnieniem dzieł Renoira) z Pieśni miłosnej rozpowszechnił w ówczesnym malarstwie polskim Eugeniusz Zak, w rzeźbie Henryk Kuna. W końcu lat 20. przyjęty on został przez malarzy wileńskich. [?] Obraz posiada wartość muzealną jako jedyne zachowane dzieło niegdyś znanego artysty. Techniczny poziom jego wykonania, bezbłędny rysunek i dobre ujęcie perspektywy świadczą o bardzo dobrym akademickim wykształceniu twórcy".
olej na płótnie,
69 x 102 cm,
sygnowany p.d. "W Czechowicz", na odwrocie, na krośnie napis "W. Czechowicz"
Ekspertyza Jerzego Malinowskiego z 2011 r.
Malarz wileński. Należał do "Koła Artystycznego", najważniejszego przed I. wojną światową kręgu artystycznego w Wilnie. Był wiceprezesem założonego w 1920 roku Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków i administratorem wileńskiego pisma artystycznego "Południe". Zajmował się również scenografią.
Z ekspertyzy:
"[?] Jedyny zachowany obraz Czechowicza. Jego ujawnienie się w istotny sposób wzbogaca dorobek międzywojennego środowiska wileńskiego. Dzieło wskazuje także na ewolucję twórczości ważnego, lecz niezbadanego wciąż artysty. Obraz, który można by zatytułować Pieśń miłosna, datować należy na około 1930 rok (najwcześniej na 1928). Powstał on po "formistycznych" eksperymentach artysty. [?] Typ lekko klasycyzującego aktu (z odległym wspomnieniem dzieł Renoira) z Pieśni miłosnej rozpowszechnił w ówczesnym malarstwie polskim Eugeniusz Zak, w rzeźbie Henryk Kuna. W końcu lat 20. przyjęty on został przez malarzy wileńskich. [?] Obraz posiada wartość muzealną jako jedyne zachowane dzieło niegdyś znanego artysty. Techniczny poziom jego wykonania, bezbłędny rysunek i dobre ujęcie perspektywy świadczą o bardzo dobrym akademickim wykształceniu twórcy".