Teodor Ziomek był uczniem Stanisławskiego. Od 1900 prezentował swoje prace na wystawach ze stowarzyszeniem Sztuka. Należał do ugrupowania Pro Arte. W 1901 ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Obok Makowskiego, Neumanna, Wojnarskiego i Kowalewskiego, należał do grona najwybitniejszych uczniów klasy krajobrazu prof. Stanisławskiego. W Warszawie współpracował z miesięcznikiem literacko-artystycznym "Sfinks", a od 1899 do 1936 stale wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Malarz nie poprzestawał na wrażeniach zmysłowych, lecz folgował wzruszeniom, jakie pogłębiały nastrojowość jego uduchowionych, krajobrazów zgodnych ze znanym wówczas aforyzmem, że pejzaż ma wyrażać stan duszy, stąd pomimo przynależności do nurtu konserwatywnego, również w latach międzywojennych malarstwo Ziomka cieszyło się dużym powodzeniem publiczności.
Olej, płótno naklejone na tekturę;
30,9 x 49,2 cm
Sygnowany p. d.: T. ZIOMEK
Teodor Ziomek był uczniem Stanisławskiego. Od 1900 prezentował swoje prace na wystawach ze stowarzyszeniem Sztuka. Należał do ugrupowania Pro Arte. W 1901 ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Obok Makowskiego, Neumanna, Wojnarskiego i Kowalewskiego, należał do grona najwybitniejszych uczniów klasy krajobrazu prof. Stanisławskiego. W Warszawie współpracował z miesięcznikiem literacko-artystycznym "Sfinks", a od 1899 do 1936 stale wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Malarz nie poprzestawał na wrażeniach zmysłowych, lecz folgował wzruszeniom, jakie pogłębiały nastrojowość jego uduchowionych, krajobrazów zgodnych ze znanym wówczas aforyzmem, że pejzaż ma wyrażać stan duszy, stąd pomimo przynależności do nurtu konserwatywnego, również w latach międzywojennych malarstwo Ziomka cieszyło się dużym powodzeniem publiczności.