W niezwykle nastrojowych światłach przedstawił artysta zimowy pejzaż. Dwie chaty i łąka pokryta pierzyną śnieżną lśnią i mienią się, wywołując u widza pogodny nastrój. Sposób traktowania kreski nadaje kompozycji lekkości, swobody i swoistej dynamiki.

Architekt, profesor Politechniki Krakowskiej, doktor honoris causa politechniki w Budapeszcie oraz Politechniki Krakowskiej. W latach 1959-1981 (z wyjątkiem stanu wojennego) uczestniczył w wyjazdach naukowo-studialnych do Egiptu na zaproszenie Kazimierza Michałowskiego oraz do Indii, Ekwadoru, Hiszpanii i Meksyku. W latach 1977-1981 wiceminister kultury i sztuki, ponadto generalny konserwator zabytków PRL, naczelny architekt Jasnej Góry (1989-93). Obok pracy naukowej zajmował się także działalnością na rzecz miasta Krakowa oraz architektury i zabytków całego kraju. Był głównym architektem miejskim (1958-64), kierownikiem badań Staromiejskiego Zespołu Krakowa (1960-1975), przewodniczącym Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej (1970-1978), prezesem i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.

137
Wiktor ZIN (1925 - 2007)

PEJZAŻ ZIMOWY Z DWIEMA CHATAMI

Węgiel, papier; 48 x 67,5 cm w świetle passe-partout
Sygnowany p. d.: Wiktor Zin

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

W niezwykle nastrojowych światłach przedstawił artysta zimowy pejzaż. Dwie chaty i łąka pokryta pierzyną śnieżną lśnią i mienią się, wywołując u widza pogodny nastrój. Sposób traktowania kreski nadaje kompozycji lekkości, swobody i swoistej dynamiki.

Architekt, profesor Politechniki Krakowskiej, doktor honoris causa politechniki w Budapeszcie oraz Politechniki Krakowskiej. W latach 1959-1981 (z wyjątkiem stanu wojennego) uczestniczył w wyjazdach naukowo-studialnych do Egiptu na zaproszenie Kazimierza Michałowskiego oraz do Indii, Ekwadoru, Hiszpanii i Meksyku. W latach 1977-1981 wiceminister kultury i sztuki, ponadto generalny konserwator zabytków PRL, naczelny architekt Jasnej Góry (1989-93). Obok pracy naukowej zajmował się także działalnością na rzecz miasta Krakowa oraz architektury i zabytków całego kraju. Był głównym architektem miejskim (1958-64), kierownikiem badań Staromiejskiego Zespołu Krakowa (1960-1975), przewodniczącym Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej (1970-1978), prezesem i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.