Akwarela pochodzi z kanadyjskiego okresu twórczości artysty (jest dokładnie datowana), jednak stylistycznie nie odbiega od prac wykonywanych w Polsce. Obok malarstwa to właśnie akwarele cieszyły się dużym uznaniem szerokiego grona odbiorców. Także pora roku jest istotna, ponieważ to zima była ulubioną porą Malczewskiego. Subtelne niuanse bieli i szarości oddają w sposób perfekcyjny aurę śniegu, jedynie suszące się pranie wprowadza kontrapunkt barwny. Na kanadyjskie realia autor przenosił doznania przeżyte i nostalgicznie zapamiętane z Zakopanego.

Syn Jacka Malczewskiego, nigdy nie odbył studiów artystycznych (krótki epizod pobytu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych nie wpłynął na jego twórczość), podstawy sztuki malarstwa i rysunku przekazał mu ojciec. Studiował w Wiedniu filozofię, architekturę i agronomię (w latach 1910-1915). Miłośnik i piewca Zakopanego (także taternictwa i sportów zimowych), które nie tylko malował, ale także barwnie opisywał w felietonach i wspomnieniach. Przyjaźnił się z Witkacym, Karolem Szymanowskim i Jarosławem Iwaszkiewiczem. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”. W dwudziestoleciu międzywojennym odnosił sukcesy jako malarz, głównie podejmujący tematykę pejzażu górskiego i małych miasteczek, ale także cykli przemysłowych (Czarny Śląsk i Centralny Okręg Przemysłowy), które wpisują jego twórczość w krąg nowej rzeczowości. Uczestniczył w licznych wystawach międzynarodowych (w 1937 otrzymał złoty medal na Wystawie Światowej Sztuki i Techniki w Paryżu). Jego twórczość można podzielić na dwa okresy: zakopiański (do 1939 roku) i kanadyjski. W trakcie II wojny światowej przebywał dwa lata w Brazylii, a od 1942 zamieszkał na stałe w Kanadzie.