„Za pośrednictwem odpowiednio zestrojonych plam barwnych, drogą odpowiednio zharmonizowanej ich ekspresji, daje Fałat nie wierneodbicie, kopię, lecz artystyczny ekwiwalent motywu, zaczerpniętego z natury; artysta nie nuży opowiadaniem szczegółów, lecz napomyka tylko i sugeruje: stwarzając świeżą i żywą podnietę dla oka, zmusza wyobraźnię do uzupełnieni lakonicznego obrazu, budzi z uśpienia całe kręgi asocjacji, działa bezpośrednio na emocjonalną stronę życia człowieka.”

Mieczysław Treter: Fałat, „Sztuki Piękne”, 1925/6, za: Jerzy Malinowski, „Julian Fałat, Warszawa 1985


Jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych tematów twórczości Fałata

był krajobraz zimowy. Malowany w duchu impresjonistycznego realizmu, o syntetycznych formach, kadrowany asymetrycznie – zgodnie z estetyką japońską, malowany z wielką lekkością i wrażliwością na światło, z wykorzystaniem tonów błękitnych, fioletowych, różowych. Artysta w swojej skromności, tak podsumował ten wątek: „Nasz śnieg jest tak cudny, że jego nie można, panie, źle malować. On się sam pakuje w rękę, panie! Dość go zobaczyć! ”

Witold Noskowski: Ze wspomnień o Fałacie, „Tęcza”, 1929, za: Jerzy Malinowski, „Julian Fałat, Warszawa 1985

02
Julian FAŁAT (1853 Tuligłowy k. Przemyśla - 1929 Bystra k. Bielska Białej)

Pejzaż zimowy z Bystrej

olej, sklejka, 30,5 × 72,8 cm
sygn. i opis. l. d.: JFałat Bystra.

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

„Za pośrednictwem odpowiednio zestrojonych plam barwnych, drogą odpowiednio zharmonizowanej ich ekspresji, daje Fałat nie wierneodbicie, kopię, lecz artystyczny ekwiwalent motywu, zaczerpniętego z natury; artysta nie nuży opowiadaniem szczegółów, lecz napomyka tylko i sugeruje: stwarzając świeżą i żywą podnietę dla oka, zmusza wyobraźnię do uzupełnieni lakonicznego obrazu, budzi z uśpienia całe kręgi asocjacji, działa bezpośrednio na emocjonalną stronę życia człowieka.”

Mieczysław Treter: Fałat, „Sztuki Piękne”, 1925/6, za: Jerzy Malinowski, „Julian Fałat, Warszawa 1985


Jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych tematów twórczości Fałata

był krajobraz zimowy. Malowany w duchu impresjonistycznego realizmu, o syntetycznych formach, kadrowany asymetrycznie – zgodnie z estetyką japońską, malowany z wielką lekkością i wrażliwością na światło, z wykorzystaniem tonów błękitnych, fioletowych, różowych. Artysta w swojej skromności, tak podsumował ten wątek: „Nasz śnieg jest tak cudny, że jego nie można, panie, źle malować. On się sam pakuje w rękę, panie! Dość go zobaczyć! ”

Witold Noskowski: Ze wspomnień o Fałacie, „Tęcza”, 1929, za: Jerzy Malinowski, „Julian Fałat, Warszawa 1985