Malarz pejzażysta. Studiował w latach 1900-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Pankiewicza. W latach 1913-14 nauczał malarstwa dekoracyjnego w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1930 roku został wykładowcą krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku profesorem tej uczelni. Należał do wiedeńskiej Secesji (od 1905) i do Towarzystwa Sztuka (od 1908). W czasie I wojny światowej służył w Legionach, a w czasie II wojny działał w konspiracji. Zginął w obozie koncentracyjnym. Filipkiewicz zaliczany jest do najwybitniejszych przedstawicieli "szkoły pejzażowej" Stanisławskiego, reprezentującej w polskim malarstwie początków XX wieku nurt symbolizmu. Widok podgórskiej równiny, pokrytej śniegiem. Biel śniegu uzyskana przez umiejętne wykorzystanie bieli papieru, na którym namalowano akwarelę. Pejzaż malowany lekko, luźnymi swobodnymi pociągnięciami pędzla, rozwodnionymi akwarelami, z użyciem dwóch odcieni błękitu, błękitu paryskiego do partii nieba, a ultramaryny do partii cienia, w rzędzie drzew przecinających dolinę pośrodku, w poprzek kompozycji. Sprawia wrażenie szkicu z natury, notatki do obrazu.
Akwarela, papier; 26,5 x 31 cm (w świetle oprawy)
Sygnowany p.d. czarnym tuszem: Stefan Filipkiewicz
Malarz pejzażysta. Studiował w latach 1900-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Pankiewicza. W latach 1913-14 nauczał malarstwa dekoracyjnego w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1930 roku został wykładowcą krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku profesorem tej uczelni. Należał do wiedeńskiej Secesji (od 1905) i do Towarzystwa Sztuka (od 1908). W czasie I wojny światowej służył w Legionach, a w czasie II wojny działał w konspiracji. Zginął w obozie koncentracyjnym. Filipkiewicz zaliczany jest do najwybitniejszych przedstawicieli "szkoły pejzażowej" Stanisławskiego, reprezentującej w polskim malarstwie początków XX wieku nurt symbolizmu. Widok podgórskiej równiny, pokrytej śniegiem. Biel śniegu uzyskana przez umiejętne wykorzystanie bieli papieru, na którym namalowano akwarelę. Pejzaż malowany lekko, luźnymi swobodnymi pociągnięciami pędzla, rozwodnionymi akwarelami, z użyciem dwóch odcieni błękitu, błękitu paryskiego do partii nieba, a ultramaryny do partii cienia, w rzędzie drzew przecinających dolinę pośrodku, w poprzek kompozycji. Sprawia wrażenie szkicu z natury, notatki do obrazu.