Malarz pejzażysta, uznawany za jednego z najzdolniejszych uczniów Jana Stanisławskiego. Studiował w latach 1900-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Pankiewicza. W latach 1913-14 nauczał malarstwa dekoracyjnego w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1930 roku został wykładowcą krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku profesorem tej uczelni. Należał do wiedeńskiej Secesji (od 1905) i do Towarzystwa Sztuka (od 1908). W czasie I wojny światowej służył w Legionach, a w czasie II wojny działał w konspiracji. Zginął w obozie koncentracyjnym. Najczęściej tematyką jego prac były pejzaże z Podhala i Tatr, a w latach późniejszych również nadmorskie. Malował także martwe natury. Zajmował się grafiką; wykonywał litografie barwne i drzeworyty, tworzył także ilustracje do książek.
Olej, sklejka;
50 x 74 cm
Sygnowany p.d.: Stefan Filipkiewicz
Malarz pejzażysta, uznawany za jednego z najzdolniejszych uczniów Jana Stanisławskiego. Studiował w latach 1900-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Pankiewicza. W latach 1913-14 nauczał malarstwa dekoracyjnego w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1930 roku został wykładowcą krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku profesorem tej uczelni. Należał do wiedeńskiej Secesji (od 1905) i do Towarzystwa Sztuka (od 1908). W czasie I wojny światowej służył w Legionach, a w czasie II wojny działał w konspiracji. Zginął w obozie koncentracyjnym. Najczęściej tematyką jego prac były pejzaże z Podhala i Tatr, a w latach późniejszych również nadmorskie. Malował także martwe natury. Zajmował się grafiką; wykonywał litografie barwne i drzeworyty, tworzył także ilustracje do książek.