Mieczysław Filipkiewicz był bratem malarza Stefana Filipkiewicza. W latach 1910-1915 studiował w krakowskiej ASP u S. Dębickiego, J. Pankiewicza, T. Axentowicza. Następnie pracował jako rysownik techniczny przy budowie kolei wąskotorowej na terenie ziem byłego Królestwa Polskiego i uzupełniał wykształcenie w Wiedniu. W roku 1921 powrócił do krakowskiej ASP, gdzie do 1923 roku kontynuował studia pod kierunkiem Wojciecha Weissa. W czasie studiów otrzymywał liczne nagrody i wyróżnienia, w tym brązowy medal. Wystawiał od 1925 roku z grupą artystów niestowarzyszonych, głównie w TPSP w Krakowie. Był członkiem Zarządu Zawodowego Związku Artystów Plastyków. Parokrotnie uzyskiwał odznaczenia na wystawach krajowych. Filipkiewicz należał do pejzażystów będących pod dużym wpływem Jana Stanisławskiego. Interesowała go zarówno tematyka morska, jak i tematyka tatrzańska, wyrażana zarówno w technice olejnej, jak i grafice. Malował nadto kwiaty i martwą naturę, sporadycznie też kompozycje figuralne. Zajmował się też grafiką użytkową i pracował w zakresie sztuki stosowanej.
Śnieżny, słoneczny pejzaż tatrzański ukazujący fragment panoramy otoczenia Hali Gąsienicowej. Widok malowany z pamięci, i choć daleki od fotograficznej dokładności, dość szczegółowo ukazuje jednak charakterystyczne kształty Koziego Wierchu oraz zachodniej części Orlej Perci, słynnej piramidy Kościelca, czy potężny masyw Świnicy. Na pierwszym planie subtelne sylwetki zielonych limb oraz kosodrzewiny ożywiają kolorystykę całości. Obecność tej ostatniej, sugeruje, iż chodzi o widok wiosenny, kiedy to na szczytach panuje pełna zima, zaś niżej, bardzo powoli świat roślinny wynurza się spod pokrywy śnieżnej.