"W latach czterdziestych, szczególnie między 1946 a 1948 rokiem, silnych bodźców dostarczały Mierzejewskiemu góry, a zwłaszcza ulubiony Szlembark. Obserwacja tego specyficznego skrawka ziemi o dość surowej urodzie [...] skłaniała Mierzejewskiego do ujęć realistycznych, których liryczna miękkość sąsiaduje z powściągliwością i poszukiwaniem syntetycznego kształtu" (Irena Jakimowicz, Jerzy Mierzejewski, Warszawa 1996, s. 20).
Malarz, filmowiec, pedagog, z dynastii malarskiej: syn Jacka, brat Andrzeja. Od 1937 w Akademii warszawskiej, w pracowni Mieczysława Kotarbińskiego; studia przerwała wojna. Formalny dyplom w 1956 roku; był już wtedy wykładowcą ASP i łódzkiej Filmówki. Wiele wystaw w Stanach Zjednoczonych, Belgii oraz Holandii - gdzie mieszkał i pracował w latach 70-tych i 80-tych. Liczne wystawy w kraju w latach 90-tych; laureat nagrody im. Jana Cybisa w 1997 r.
akwarela,
39 x 49 cm w świetle passe-partout,
sygnowana p.d. "Jerzy Mierzejewski"
Z pracowni artysty
"W latach czterdziestych, szczególnie między 1946 a 1948 rokiem, silnych bodźców dostarczały Mierzejewskiemu góry, a zwłaszcza ulubiony Szlembark. Obserwacja tego specyficznego skrawka ziemi o dość surowej urodzie [...] skłaniała Mierzejewskiego do ujęć realistycznych, których liryczna miękkość sąsiaduje z powściągliwością i poszukiwaniem syntetycznego kształtu" (Irena Jakimowicz, Jerzy Mierzejewski, Warszawa 1996, s. 20).
Malarz, filmowiec, pedagog, z dynastii malarskiej: syn Jacka, brat Andrzeja. Od 1937 w Akademii warszawskiej, w pracowni Mieczysława Kotarbińskiego; studia przerwała wojna. Formalny dyplom w 1956 roku; był już wtedy wykładowcą ASP i łódzkiej Filmówki. Wiele wystaw w Stanach Zjednoczonych, Belgii oraz Holandii - gdzie mieszkał i pracował w latach 70-tych i 80-tych. Liczne wystawy w kraju w latach 90-tych; laureat nagrody im. Jana Cybisa w 1997 r.