Uczeń L. Lšfflera i J. Matejki (1876-1884), H. Makarta w Wiedniu (1885) oraz Akademii w Monachium u K. von Piloty i A. Wagnera (ok. 1886-1888). Studiował też technikę fresków w Loreto i malarstwo bizantyjskie w Ławrze Kijowskiej. Od 1890 r. nauczał w Szkole Rysunku dla Kobiet M. Harasimowicza we Lwowie, a ok. 1896-1897 r. założył szkołę rysunku dla kobiet w Czerniowcach. Malował w typie akademickim obrazy religijne i historyczne, portrety i pejzaże. Te ostatnie to widoki z Tatr oraz Włoch (z Capri, Genui, Florencji, Portofino i Sorrento). Malował też panoramy i dioramy. Od 1899 r., kiedy wygrał konkurs na dekorację malarską kaplicy św. Stanisława przy katedrze w Padwie, zajmował się głównie malarstwem ściennym.
Wystawiał m.in. w Salonie A. Krywulta i TZSP w Warszawie, w TPSP w Krakowie, TPSP we Lwowie. Za obraz Po burzy otrzymał złote medale na wystawach w Chicago (1893), San Francisco i Filadelfii (1894). Prace w zbiorach m.in. Muz. Narodowych w Krakowie, Warszawie i Wrocławiu oraz Muzeum ŻIH w Warszawie.
Nasz obraz to najpewniej pejzaż powstały we Włoszech. Wiadomo, że artysta przebywał tam ok. 1894 r., w l. 1898-1900 i później jeszcze kilkakrotnie. Podobny tematycznie Krajobraz z Capri (przed 1907) w zbiorach Muz. Narodowego we Wrocławiu przedstawia skalisty brzeg wyspy i otaczające ją morze z pływającymi żaglówkami. Muz. Morskie w Gdańsku posiada natomiast obraz Brzeg morza w Sorrento z 1904 r. Cechą malowanego przez Popiela morza było pokazywanie go w bardzo interesującym oświetleniu, na co zwrócił uwagę już w 1907 r. Artur Schroeder.