Malarz związany z zakopiańskim środowiskiem artystycznym. Uczył się w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie, a następnie na krakowskiej Akademii u K. Sichulskiego, X. Dunikowskiego, Wł. Jarockiego, W. Weissa, St Kamockiego. Pierwszą wystawę indywidualną miał w roku 1925 w Kowlu, kolejną zaś w roku 1927 we Lwowie. Artysta osiedlił się w Zakopanem, i tam spędził resztę życia. Malował pejzaże, portrety i martwe natury inspirowane malarstwem Kamockiego. Zajmował się też konserwacją sztuki sakralnej (także złotnictwa). Miał około 50 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, w tym dwie największe - jubileuszowe z okazji 50-lecia i 60-lecia pracy twórczej. Za swoją twórczość był wielokrotnie wyróżniany przez Ministra Kultury i Sztuki oraz Związek Polskich Artystów Plastyków.
Olej, tektura; 17,5 x 25,5 cm
Sygnowany p.d.: FWójcik
Malarz związany z zakopiańskim środowiskiem artystycznym. Uczył się w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie, a następnie na krakowskiej Akademii u K. Sichulskiego, X. Dunikowskiego, Wł. Jarockiego, W. Weissa, St Kamockiego. Pierwszą wystawę indywidualną miał w roku 1925 w Kowlu, kolejną zaś w roku 1927 we Lwowie. Artysta osiedlił się w Zakopanem, i tam spędził resztę życia. Malował pejzaże, portrety i martwe natury inspirowane malarstwem Kamockiego. Zajmował się też konserwacją sztuki sakralnej (także złotnictwa). Miał około 50 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, w tym dwie największe - jubileuszowe z okazji 50-lecia i 60-lecia pracy twórczej. Za swoją twórczość był wielokrotnie wyróżniany przez Ministra Kultury i Sztuki oraz Związek Polskich Artystów Plastyków.