Studia artystyczne odbył w l. 1904-1911 w krakowskiej ASP pod kierunkiem F. Cynka i L. Wyczółkowskiego. Swój warsztat malarski doskonalił w Paryżu, Londynie i we Włoszech. Był honorowym członkiem krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych; od 1949 zajmował się organizowaniem wystaw tego stowarzyszenia. Prócz malarstwa uprawiał grafikę i rzemiosło artystyczne. Od 1913 wykonywał projekty tkanin; wraz z żoną założył wytwórnię kilimów. Zakres tematyczny jego malarstwa obejmował portrety, krajobrazy i martwe natury; najsilniejszy wpływ na malarski styl Grotta wywarła sztuka jego mistrza, Leona Wyczółkowskiego. Częstym tematem obrazów z lat 1920. i 1930. były modelki ujęte we wnętrzach na tle dekoracyjnych tkanin, wśród kwiatów i ozdobnej porcelany. Oferowany obraz natomiast stanowi przykład pejzażowej twórczości artysty. Tak jak większość polskich malarzy należących do generacji kolorystów, Grott poszukiwał artystycznych motywów i inspiracji w południowych rejonach Francji. Zachwyciła go tu topograficzna różnorodność, bogata linia brzegowa, bujna roślinność i głęboki błękit morza. W oferowanej akwareli malarz wykorzystał kompozycyjnie skalisty stok schodzący uskokowo w dół, ku osiadłemu na wybrzeżu miasteczku o prostej zabudowie, nad którym piętrzą się smukłe cyprysy.