Uczył się prywatnie rysunku i malarstwa w pracowniach Artura Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza w Poznaniu (1925-1928). W latach 30. malował obrazy figuratywne, nawiązujące w stylistyce do kubizmu. Nieco później uległ wpływom surrealizmu, który, pomijając lata socrealizmu, stanie się dlań najpoważniejszym obszarem poszukiwań malarskich. Po przeniesieniu się do Poznania, w 1947 został współzałożycielem awangardowej grupy „4F+R“. Jest autorem pierwszego polskiego obrazu taszystowskiego (Farby w ruchu, 1949, tempera). W końcu lat 50. przeniósł się do Warszawy. W drugiej poł. lat 50. ponownie uprawiał informel, malując chętnie techniką drippingu. Około 1958 wypracował indywidualny, charakterystyczny dlań styl wirujących, kolorowych, niekiedy kaligraficznie opracowanych form, które dynamicznie wypełniały pola obrazów. W swych obrazach nie unikał kształtów nawiązujących do form naturalnych, a w latach 70. niekiedy włączał do kompozycji motywy figuralne.
Uczył się prywatnie rysunku i malarstwa w pracowniach Artura Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza w Poznaniu (1925-1928). W latach 30. malował obrazy figuratywne, nawiązujące w stylistyce do kubizmu. Nieco później uległ wpływom surrealizmu, który, pomijając lata socrealizmu, stanie się dlań najpoważniejszym obszarem poszukiwań malarskich. Po przeniesieniu się do Poznania, w 1947 został współzałożycielem awangardowej grupy „4F+R“. Jest autorem pierwszego polskiego obrazu taszystowskiego (Farby w ruchu, 1949, tempera). W końcu lat 50. przeniósł się do Warszawy. W drugiej poł. lat 50. ponownie uprawiał informel, malując chętnie techniką drippingu. Około 1958 wypracował indywidualny, charakterystyczny dlań styl wirujących, kolorowych, niekiedy kaligraficznie opracowanych form, które dynamicznie wypełniały pola obrazów. W swych obrazach nie unikał kształtów nawiązujących do form naturalnych, a w latach 70. niekiedy włączał do kompozycji motywy figuralne.