Jeden z najwybitniejszych polskich pejzażystów połowy XIX wieku. Początkowo malarstwa uczył się u Franciszka Kostrzewskiego, naukę kontynuował warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u pejzażysty Christiana Breslauera oraz prywatnie u Juliusza Kossaka. W roku 1860 otrzymał stypendium na wyjazd do Paryża, gdzie osiadł na stałe i skąd dwukrotnie przyjeżdżał jeszcze do kraju. Na początku swojej twórczości nawiązywał do stylu malarstwa Kostrzewskiego, w Paryżu jego sztuka dojrzała pod wpływem artystów z kręgu szkoły pejzażowej w Barbizon. Malował motywy polskie, które odtwarzał z pamięci lub na podstawie fotografii. Przykładał dużą wagę do studiów luministycznych, był współtwórcą nowoczesnego kierunku pejzażowego w malarstwie polskim.