Malarz, uczeń W. Gersona, w latach 1896-1903 naukę kontynuował w krakowskiej ASP w pracowniach J. Unierzyskiego, J. Malczewskiego, L. Wyczółkowskiego, J. Mehoffera, oraz krótko (1906-1907) u J. Stanisławskiego. Studia uzupełniał w Monachium i Paryżu. W 1907 odwiedził Włochy. W okresie I wojny przebywał w Holandii. W 1926 osiadł w Warszawie, gdzie był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych. Był członkiem TAP "Sztuka". Artysta odbył liczne wędrówki po Polsce i Ukrainie. Najczęściej podejmowane przez niego tematy to motywy małych miasteczek, wiejskie sceny rodzajowe, rozległe pejzaże, początkowo utrzymane w żywej tonacji szerokich plam barwnych, które z upływem czasu uległy wyciszeniu. "Artysta czuł się spadkobiercą tych polskich twórców, realistów i symbolistów, którzy ukazywali rodzime krajobrazy zanurzone w srebrzystym, rozproszonym świetle, malowali pejzaże o nostalgicznie rozciągniętych horyzontalnych liniach i dużych płaszczyznach pól, nizinne i pagórkowate, skromne, niekiedy wręcz ubogie." (Irena Kossowska, Instytut Sztuki PAN, http://culture.pl/pl/tworca/stanislaw-czajkowski).