W 1864 roku młody artysta rozpoczął studia w akademii wiedeńskiej. Na początku lat siedemdziesiątych wyjechał do Monachium, w którym kontynuował edukację artystyczną, a także przyłączył się do grupy twórców skupionych wokół Maksymiliana Gierymskiego i Józefa Brandta. Pod koniec lat siedemdziesiątych zamieszkał na stałe we Wiedniu.

Na obrazach Zygmunta Sidorowicza niezwykle często pojawiały się skupiska wodne - zazwyczaj były to szklane tafle jezior i rozlewisk lub podłużne lustra rzek. Woda odgrywa w pejzażach podwójną rolę - stanowi ona nie tylko urozmaicenie krajobrazu, ale jest również zwierciadłem, w którym odbijają się chmury wraz z prześwitującymi przez nie promieniami słońca. Tafla wody tworzy także źródło ciepłego, złotawo-brązowego światła, dzięki któremu obrazy nabierają wyjątkowego, nastrojowego charakteru.