Adolf Milich (1884-1964) dzieciństwo spędził w Łodzi, studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1901-1902), korzystając z pomocy materialnej Stanisława Słonimskiego, potem w Monachium (1903-1904) i w Paryżu. W 1905-1915 przebywał we Włoszech, a później (1916-1920) w Szwajcarii. W 1920 osiadł na stałe w Paryżu. W latach 20. gościł w Polsce; był członkiem Związku Zawodowego Malarzy i Rzeźbiarzy Polskich. Podczas II wojny światowej przebywał w Szwajcarii. Artysta stronił od nowoczesnych grup artystycznych, stworzył własny styl, oparty na związkach z kulturą klasyczną i przyrodą śródziemnomorską. Malował pejzaże z wybrzeży Morza Śródziemnego, Prowansji cy Palestyny. Regularnie wystawiał w Paryżu, w innych miastach Europy, w Jerozolimie, Australii i w Japonii.
Olej, płótno; wym.: 37 x 45 cm;
sygn. p.d.: Milich.
Adolf Milich (1884-1964) dzieciństwo spędził w Łodzi, studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1901-1902), korzystając z pomocy materialnej Stanisława Słonimskiego, potem w Monachium (1903-1904) i w Paryżu. W 1905-1915 przebywał we Włoszech, a później (1916-1920) w Szwajcarii. W 1920 osiadł na stałe w Paryżu. W latach 20. gościł w Polsce; był członkiem Związku Zawodowego Malarzy i Rzeźbiarzy Polskich. Podczas II wojny światowej przebywał w Szwajcarii. Artysta stronił od nowoczesnych grup artystycznych, stworzył własny styl, oparty na związkach z kulturą klasyczną i przyrodą śródziemnomorską. Malował pejzaże z wybrzeży Morza Śródziemnego, Prowansji cy Palestyny. Regularnie wystawiał w Paryżu, w innych miastach Europy, w Jerozolimie, Australii i w Japonii.