"Kamocki był najwybitniejszym uczniem Stanisławskiego, bliski mu przez umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji i uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki, oglądane w różnych porach roku, to główne tematy jego obrazów (...). Tematów tych szukał wędrując po zapadłych wsiach Podola, Wołynia, Spisza, Orawy, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy te, często w dużych rozmiarach, malował zwykle w plenerze". Kamocki Stanisław [w:] "Słownik Artystów Polskich", t. III, s. 336.