W repertuarze tematycznym artysty przeważały martwe natury, pejzaże i sceny w ogrodach. We wczesnej fazie twórczości najważniejsze stały się dlań wartości kolorystyczne i luministyczne obrazu. Później dążył do autonomizacji plamy barwnej, do nadania jej szczególnej intensywności, nie przekraczając jednak granic przedmiotowości i nie tracąc bliskiego kontaktu z naturą. Prezentowany obraz należy pod względem ikonograficznym do wyjątkowych dzieł w twórczości Szancenbacha.