Potwierdzenie autentyczności obrazu przez P. Ewę Sekułę-Tauer, dyrektor Muzeum Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy:
"Obraz przedstawia wczesnowiosenny górzysty krajobraz, z dużym krzakiem ostu w lewym narożniku, który wypełnia 2/3 kompozycji. Wiosenny powiew wprowadzają białe motyle krążące nad kwiatami ostów. W tle piętrzące się góry, a kadr po prawej zamyka fragment bielonej chaty, przesłoniętej od przodu wysokim drzewem.
Artysta w bardzo interesujący sposób przedstawił kompozycję obrazu, ukazując fragment kadru z oryginalnej perspektywy, stosując dwuplanową przestrzeń. Osty będące głównym tematem prezentowanej sceny są ukazane tuż przy lewej, dolnej krawędzi płótna, bez oddalenia i nie zamykają kompozycji. Artysta ukazał chwilowe fragmentaryczne zdarzenie, które zapewne go urzekło swoją prostotą i pięknem. Należy nadmienić, że w latach 1883-90 Wyczółkowski stosował tego typu rozwiązania kompozycyjne w innych, swoich obrazach (Alina, W buduarze, W loży). Obraz malowany swobodnie, impastowo, o kolorystyce stonowanej z przewagą odcieni jasnego błękitu, brązów, chłodnych zieleni z dodatkiem ugrów.
Autorstwo: obraz jest oryginalną pracą Leona Wyczółkowskiego powstałą w 1887 roku.
Sygnatura jest autorska. O autentyczności obrazu świadczą wszelkie cechy: temat, wyraz artystyczny, kompozycja, kolorystyka, sposób malowania, oryginalna sygnatura.
Autentyczność obrazu - dzieła Leona Wyczółkowskiego - potwierdzają inne prace artysty powstałe około 1883-1890."
Leon WYCZÓŁKOWSKI (1852-1936)
Malarz, grafik i pedagog, był jednym z najwybitniejszych artystów polskich tworzących na przełomie XIX i XX w. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W.Gersona i A. Kamińskiego (1869-1873), następnie kontynuował je w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u A. Wagnera (1875-1877), w Krakowie u J. Matejki (1877/78) i podczas dwukrotnych wyjazdów do Paryża (1878 i 1889). Po studiach zamieszkał we Lwowie, później przeniósł się do Warszawy. Lata 1883-1889 spędził podróżując po Ukrainie i Podolu. W 1895 przeniósł się do Krakowa powołany na wykładowcę tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach następnych wiele podróżował - do Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Anglii. Należał do grona członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“. Wiele wystawiał tak w kraju, jak i za granicą. Lata 1929-1936 spędził w Poznaniu i Gościeradzu, dojeżdżając do Warszawy, gdzie (od 1934) prowadził katedrę grafiki w Akademii Sztuk Pięknych. Malował krajobrazy, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Chętnie posługiwał się techniką pastelu i akwareli, był wybitnym grafikiem, zajmował się też rzeźbą.
Olej, płótno, 92,5 x 68 cm,
sygn. l.d.: L Wyczółkowski [1]887.
Potwierdzenie autentyczności obrazu przez P. Ewę Sekułę-Tauer, dyrektor Muzeum Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy:
"Obraz przedstawia wczesnowiosenny górzysty krajobraz, z dużym krzakiem ostu w lewym narożniku, który wypełnia 2/3 kompozycji. Wiosenny powiew wprowadzają białe motyle krążące nad kwiatami ostów. W tle piętrzące się góry, a kadr po prawej zamyka fragment bielonej chaty, przesłoniętej od przodu wysokim drzewem.
Artysta w bardzo interesujący sposób przedstawił kompozycję obrazu, ukazując fragment kadru z oryginalnej perspektywy, stosując dwuplanową przestrzeń. Osty będące głównym tematem prezentowanej sceny są ukazane tuż przy lewej, dolnej krawędzi płótna, bez oddalenia i nie zamykają kompozycji. Artysta ukazał chwilowe fragmentaryczne zdarzenie, które zapewne go urzekło swoją prostotą i pięknem. Należy nadmienić, że w latach 1883-90 Wyczółkowski stosował tego typu rozwiązania kompozycyjne w innych, swoich obrazach (Alina, W buduarze, W loży). Obraz malowany swobodnie, impastowo, o kolorystyce stonowanej z przewagą odcieni jasnego błękitu, brązów, chłodnych zieleni z dodatkiem ugrów.
Autorstwo: obraz jest oryginalną pracą Leona Wyczółkowskiego powstałą w 1887 roku.
Sygnatura jest autorska. O autentyczności obrazu świadczą wszelkie cechy: temat, wyraz artystyczny, kompozycja, kolorystyka, sposób malowania, oryginalna sygnatura.
Autentyczność obrazu - dzieła Leona Wyczółkowskiego - potwierdzają inne prace artysty powstałe około 1883-1890."
Leon WYCZÓŁKOWSKI (1852-1936)
Malarz, grafik i pedagog, był jednym z najwybitniejszych artystów polskich tworzących na przełomie XIX i XX w. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W.Gersona i A. Kamińskiego (1869-1873), następnie kontynuował je w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u A. Wagnera (1875-1877), w Krakowie u J. Matejki (1877/78) i podczas dwukrotnych wyjazdów do Paryża (1878 i 1889). Po studiach zamieszkał we Lwowie, później przeniósł się do Warszawy. Lata 1883-1889 spędził podróżując po Ukrainie i Podolu. W 1895 przeniósł się do Krakowa powołany na wykładowcę tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach następnych wiele podróżował - do Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Anglii. Należał do grona członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“. Wiele wystawiał tak w kraju, jak i za granicą. Lata 1929-1936 spędził w Poznaniu i Gościeradzu, dojeżdżając do Warszawy, gdzie (od 1934) prowadził katedrę grafiki w Akademii Sztuk Pięknych. Malował krajobrazy, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Chętnie posługiwał się techniką pastelu i akwareli, był wybitnym grafikiem, zajmował się też rzeźbą.