Ekspertyza Barbary Brus-Malinowskiej z marca 2012 r.
"Orcel to posiadłość w Aix-en Provence, ważna dla historii polskiego malarstwa, gdyż mieszkał tam i pracował od 1930 roku [
] Wacław Zawadowski (Zawado) - malarz i dobry znajomy Czyżewskiego, a także Józefa Pankiewicza i grupy kapistów. [
} Czyżewski w 1937 odwiedził Paryż i być może wówczas skorzystał z zaproszenia Zawadowskiego i przyjechał do Orcel.
Jest to o tyle prawdopodobne, że sposób malowania pejzażu - przedmiotu opinii wskazuje na pó¼ną twórczość malarską Czyżewskiego - lata 1930. Wówczas to artysta [
] zwrócił się w stronę swobodnego, kolorystycznego malowania, rezygnując ze sztywnej, architektonicznej niemal formy, poddanej rygorom intelektualnej spekulacji. [
]. Pejzaże z pierwszej połowy lat 1930. są bardziej malarsko "zdyscyplinowane" - pojawia się w nich ciemny, cienki kontur, wyznaczający i podkreślający ważne optycznie miejsca kompozycji [
]. Pó¼niejsze prace (Widok klasztoru w Krakowie, 1938, wł. pryw.; Pejzaż z Wiśniowej, 1938, wł. pryw.) są bardziej "lu¼ne" malarsko: forma budowana jest tylko za pomocą różnych długości duktów pędzla i rozmaitych układów nakładanej farby, co jest charakterystyczne dla obrazu - przedmiotu opinii. W tym też czasie koloryt prac stał się jaśniejszy" (z ekspertyzy).
olej na płótnie naklejonym na tekturę, 49,5 x 67 cm,
sygnowany l.d. "Tytus Czyżewski", na odwrocie na ramie napis ołówkiem "Czyżewski Orcel"
Ekspertyza Barbary Brus-Malinowskiej z marca 2012 r.
"Orcel to posiadłość w Aix-en Provence, ważna dla historii polskiego malarstwa, gdyż mieszkał tam i pracował od 1930 roku [
] Wacław Zawadowski (Zawado) - malarz i dobry znajomy Czyżewskiego, a także Józefa Pankiewicza i grupy kapistów. [
} Czyżewski w 1937 odwiedził Paryż i być może wówczas skorzystał z zaproszenia Zawadowskiego i przyjechał do Orcel.
Jest to o tyle prawdopodobne, że sposób malowania pejzażu - przedmiotu opinii wskazuje na pó¼ną twórczość malarską Czyżewskiego - lata 1930. Wówczas to artysta [
] zwrócił się w stronę swobodnego, kolorystycznego malowania, rezygnując ze sztywnej, architektonicznej niemal formy, poddanej rygorom intelektualnej spekulacji. [
]. Pejzaże z pierwszej połowy lat 1930. są bardziej malarsko "zdyscyplinowane" - pojawia się w nich ciemny, cienki kontur, wyznaczający i podkreślający ważne optycznie miejsca kompozycji [
]. Pó¼niejsze prace (Widok klasztoru w Krakowie, 1938, wł. pryw.; Pejzaż z Wiśniowej, 1938, wł. pryw.) są bardziej "lu¼ne" malarsko: forma budowana jest tylko za pomocą różnych długości duktów pędzla i rozmaitych układów nakładanej farby, co jest charakterystyczne dla obrazu - przedmiotu opinii. W tym też czasie koloryt prac stał się jaśniejszy" (z ekspertyzy).