Malarz hiszpański. Portrecista i pejzażysta. Jego twórczość oscylowała pomiędzy realizmem a neokubizmem. Początkowo uczył się w szkole handlowej w Sevilli. Od roku 1903 studiował na Akademii San Fernando w Madrycie. W 1904 otrzymał wyróżnienie za portret prezentowany na Narodowej Wystawie Sztuk Pięknych. W latach 1906-1918 mieszkał w Paryżu, gdzie wystawiał swoje prace na Salonie Jesiennym, Salonie Niezależnych, Salonie Stowarzyszenia Artystów Francuskich oraz miał wystawy indywidualne. W roku 1918 miał pierwszą wystawę indywidualną w Madrycie. W roku 1920 wystawiał ze Stowarzyszeniem Artystów Baskijskich w Bilbao. W roku 1925 otrzymał złoty medal na Wystawie Światowej w Paryżu. W roku 1929 pod patronatem króla Alfonsa XIII rozpoczął prace nad freskami do klasztoru Santa María de La Rábida. W latach 30-tych aktywnie uczestniczył w wystawach Stowarzyszenia Artystów Hiszpańskich oraz został mianowany profesorem na madryckiej akademii, gdzie jednym z jego uczniów był m.in. Salvador Dali. Uważany jest za jedną z najważniejszych postaci hiszpańskiego malarstwa XX w.