Malarz polski. Dzieciństwo spędził w Rosji i na ziemi łomżyńskiej. W latach 1912-14 mieszkał z rodziną na południu Francji, gdzie rozpoczął swoją działalność artystyczną; w roku 1914 w Cannes odbyła się pierwsza jego wystawa indywidualna. W latach 1914-16 uczył się w gimnazjum klasycznym Adolfa w Moskwie. W roku 1916 rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim, jednocześnie podejmując naukę w prywatnej szkole malarstwa Stanisława Żukowskiego (działała w latach 1907-17) i pozostając pod ogromnym wpływem swego mistrza. W roku 1918 rozpoczął studia w moskiewskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni profesora Malutina. Do Polski powrócił w roku 1921. W roku 1922 rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni prof. Tichego. Różne ¼ródła podają, iż studiował również w Paryżu i Nicei. Brał udział w wystawach organizowanych we Francji oraz w Moskwie a od 1925 roku - regularnie w wystawach, m.in. organizowanych przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie zdobywając nagrody i wyróżnienia. W roku 1939 jego prace prezentowane były na wystawie w Nowym Jorku. Po II wojnie artysta osiadł we Francji. Twórczość Domaradzkiego charakteryzuje się wyjątkową nastrojowością łączącą w sobie najlepsze tradycji pejzażystów polskich, rosyjskich i francuskich. Obraz został namalowany w rosyjskim okresie twórczości artysty w roku 1920.
Olej, papier kancelaryjny naklejony na tekturę
20 x 24 cm
Sygnowany p.d.: S. Domaradzki Moskwa XI 1920.
W podczerwieni w lewym górnym rogu widoczna pieczęć z orłem carskim i napisem cyrylicą: Aktowaja Bumaga
Malarz polski. Dzieciństwo spędził w Rosji i na ziemi łomżyńskiej. W latach 1912-14 mieszkał z rodziną na południu Francji, gdzie rozpoczął swoją działalność artystyczną; w roku 1914 w Cannes odbyła się pierwsza jego wystawa indywidualna. W latach 1914-16 uczył się w gimnazjum klasycznym Adolfa w Moskwie. W roku 1916 rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim, jednocześnie podejmując naukę w prywatnej szkole malarstwa Stanisława Żukowskiego (działała w latach 1907-17) i pozostając pod ogromnym wpływem swego mistrza. W roku 1918 rozpoczął studia w moskiewskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni profesora Malutina. Do Polski powrócił w roku 1921. W roku 1922 rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni prof. Tichego. Różne ¼ródła podają, iż studiował również w Paryżu i Nicei. Brał udział w wystawach organizowanych we Francji oraz w Moskwie a od 1925 roku - regularnie w wystawach, m.in. organizowanych przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie zdobywając nagrody i wyróżnienia. W roku 1939 jego prace prezentowane były na wystawie w Nowym Jorku. Po II wojnie artysta osiadł we Francji. Twórczość Domaradzkiego charakteryzuje się wyjątkową nastrojowością łączącą w sobie najlepsze tradycji pejzażystów polskich, rosyjskich i francuskich. Obraz został namalowany w rosyjskim okresie twórczości artysty w roku 1920.