Malarz, muzyk, kompozytor i wokalista rockowy. Studiował w ASP w Warszawie m.in. u J. Cybisa, A. Kobzdeja i S. Gierowskiego (dyplom w 1974 r.). Maluje pejzaże (m.in. seria "wenecka"). Prace prezentował na wystawach zbiorowych, m.in. na Biennale "Sport w sztuce" w Barcelonie (1975), na wystawach ogólnopolskich w Szczecinie (1975) i Poznaniu (1976), w warszawskiej Zachęcie (1978, 1987) oraz indywidualnych, m.in. w Galerii Brigitte Walfer w Berlinie (1978), w Galerii "U" w Warszawie (1986, 1990), w warszawskiej Kordegardzie (1995, 1996, 1999) oraz w Galerii TPSP "Pałacyk" w Warszawie (2001).
"W pracowni Jana Cybisa Ałaszewski nie znalazł się przypadkiem. Po dziś dzień jego związki z późnymi krewnymi impresjonizmu są wyraźnie czytelne. Jego wrażliwość na kolorystyczne niuanse jest typowa dla rasowych malarzy, podobnie jak harmonia barw. Obrazy Ałaszewskiego mają najczęściej otwartą kompozycję, kontrastowaną rytmicznymi podziałami. Całkiem jak w muzyce! Bo Ałaszewski jest artystą integralnym. Swoista paralelność obydwu dziedzin jest naprawdę zdumiewająca" (Rafał Strent).

331
Marek AŁASZEWSKI (1942 - 2023)

Pejzaż z laskiem

akwarela, papier; 30 x 44 cm (w świetle passe-partout);
sygn. l. d.: Ałaszewski.

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz, muzyk, kompozytor i wokalista rockowy. Studiował w ASP w Warszawie m.in. u J. Cybisa, A. Kobzdeja i S. Gierowskiego (dyplom w 1974 r.). Maluje pejzaże (m.in. seria "wenecka"). Prace prezentował na wystawach zbiorowych, m.in. na Biennale "Sport w sztuce" w Barcelonie (1975), na wystawach ogólnopolskich w Szczecinie (1975) i Poznaniu (1976), w warszawskiej Zachęcie (1978, 1987) oraz indywidualnych, m.in. w Galerii Brigitte Walfer w Berlinie (1978), w Galerii "U" w Warszawie (1986, 1990), w warszawskiej Kordegardzie (1995, 1996, 1999) oraz w Galerii TPSP "Pałacyk" w Warszawie (2001).
"W pracowni Jana Cybisa Ałaszewski nie znalazł się przypadkiem. Po dziś dzień jego związki z późnymi krewnymi impresjonizmu są wyraźnie czytelne. Jego wrażliwość na kolorystyczne niuanse jest typowa dla rasowych malarzy, podobnie jak harmonia barw. Obrazy Ałaszewskiego mają najczęściej otwartą kompozycję, kontrastowaną rytmicznymi podziałami. Całkiem jak w muzyce! Bo Ałaszewski jest artystą integralnym. Swoista paralelność obydwu dziedzin jest naprawdę zdumiewająca" (Rafał Strent).