Malarz, wybitny twórca obrazów batalistycznych. Urodził się w Paryżu. Początkowo kształcił się u swojego ojca Juliusza. W latach 1871-1873 studiował w krakowskiej SSP, od 1873 naukę kontynuował w akademii monachijskiej, a w 1877 studia uzupełniał w Paryżu w pracowni L. Bonnata. Kolejne dziesięć lat spędził w Krakowie. W latach 1895-1902 pracował w Berlinie, gdzie cesarz Wilhelm II wysoko ceniąc twórczość Kossaka przydzielił mu pracownię w swoim zameczku Monbijou. W 1902 wrócił do Krakowa, ale nadal często wyjeżdżał z kraju. W 1915 został powołany na profesora malarstwa batalistycznego w warszawskiej SSP. Jest autorem scen batalistycznych, historycznych, rodzajowych, uprawiał malarstwo portretowe. W swej twórczości inspirował się malarstwem swojego ojca i Józefa Brandta, od których przejął zamiłowanie do tematyki historyczno-patriotycznej i batalistycznej. Jest współautorem panoram: „Racławice”, „Berezyna”, „Grochów”, „Bitwa pod Piramidami”. Artysta zawsze cieszył się dużym uznaniem, liczne nagrody i wyróżnienia świadczą o sukcesach odniesionych nie tylko w kraju, ale także za granicą, w 1901 został odznaczony francuską Legią Honorową.