Obraz prezentowany na wystawie monograficznej Józefa Pankiewicza w Muzeum Narodowym w Warszawie w 2006 r.
Por.: Józef Pankiewicz. 1866 - 1940. Życie i dzieło. Artyście w 140. rocznicę urodzin [katalog wystawy pod red. E. Charazińskiej], Muzeum Narodowe w Warszawie 9 stycznia - 26 marca 2006, Warszawa 2006, s. 167, il. barwna 418.
W prezentowanym obrazie Pankiewicz w sobie właściwy sposób potrafił oddać zarówno "malarstwo ziemi" - mocne pociągnięcia pędzla w partii pni drzew, zarysów kamieni, kęp traw, mocne barwy, o głębokiej tonacji brązy, zielenie, lazury, jak i uchwycił subtelność i eteryczność pejzażu południowej Francji. Mistrzowsko oddane zostały srebrzystości oliwnego gaju, żółcienie mieniące się w trawach, róże połyskujące na chmurach. Ten weryzm i eteryczność czynią obraz Pankiewicza nasyconym i subtelnym, pięknym do smakowania tym większego im dłużej karmimy nim oczy.
olej, deska, 33 x 41,5 cm;
sygn. l. d.: Pankiewicz
Obraz prezentowany na wystawie monograficznej Józefa Pankiewicza w Muzeum Narodowym w Warszawie w 2006 r.
Por.: Józef Pankiewicz. 1866 - 1940. Życie i dzieło. Artyście w 140. rocznicę urodzin [katalog wystawy pod red. E. Charazińskiej], Muzeum Narodowe w Warszawie 9 stycznia - 26 marca 2006, Warszawa 2006, s. 167, il. barwna 418.
W prezentowanym obrazie Pankiewicz w sobie właściwy sposób potrafił oddać zarówno "malarstwo ziemi" - mocne pociągnięcia pędzla w partii pni drzew, zarysów kamieni, kęp traw, mocne barwy, o głębokiej tonacji brązy, zielenie, lazury, jak i uchwycił subtelność i eteryczność pejzażu południowej Francji. Mistrzowsko oddane zostały srebrzystości oliwnego gaju, żółcienie mieniące się w trawach, róże połyskujące na chmurach. Ten weryzm i eteryczność czynią obraz Pankiewicza nasyconym i subtelnym, pięknym do smakowania tym większego im dłużej karmimy nim oczy.