Malarz i fotograf, związany z zakopiańskim środowiskiem artystycznym. Kształcił się w Szkole Rysunkowej w Wilnie, naukę kontynuował w warszawskiej SSP, a następnie w ASP w Krakowie (1907-1911) w pracowni F. Ruszczyca, J. Unierzyskiego i W. Weissa. Po osiedleniu się w Zakopanem był członkiem Górskiego Pogotowia Ratunkowego, Towarzystwa Tatrzańskiego, pod koniec życia zajął się fotografią, wykonywał zdjęcia przyrody tatrzańskiej, eksperymentował z fotografią trójbarwną. Jego pobyt na Korsyce w latach 1912-1914 związany był z leczeniem gruźlicy. Artysta uprawiał technikę olejną i akwarelową, malował pejzaże, portrety i kwiaty. W latach 1914-1915 wystawiał w TZSP. W 1941 żona artysty przewiozła większość jego prac do Warszawy, gdzie niestety uległy zniszczeniu podczas powstania warszawskiego.
olej, płótno,
64,5 x 54 cm
sygn. p.d.: Jan Małachowski 1912
Obraz po konserwacji, krawędzie płótna wzmocnione krajką.
Malarz i fotograf, związany z zakopiańskim środowiskiem artystycznym. Kształcił się w Szkole Rysunkowej w Wilnie, naukę kontynuował w warszawskiej SSP, a następnie w ASP w Krakowie (1907-1911) w pracowni F. Ruszczyca, J. Unierzyskiego i W. Weissa. Po osiedleniu się w Zakopanem był członkiem Górskiego Pogotowia Ratunkowego, Towarzystwa Tatrzańskiego, pod koniec życia zajął się fotografią, wykonywał zdjęcia przyrody tatrzańskiej, eksperymentował z fotografią trójbarwną. Jego pobyt na Korsyce w latach 1912-1914 związany był z leczeniem gruźlicy. Artysta uprawiał technikę olejną i akwarelową, malował pejzaże, portrety i kwiaty. W latach 1914-1915 wystawiał w TZSP. W 1941 żona artysty przewiozła większość jego prac do Warszawy, gdzie niestety uległy zniszczeniu podczas powstania warszawskiego.