Niezwykły na tle twórczości Krchy pejzaż, naśladujący manierę ekspresjonistyczną malarstwa Van Gogha. Zapewne pochodzi ze spuścizny artysty pozostałej w jego krakowskiej pracowni. Można domniemywać, że był to swoisty żart artystyczny, próbka własnych umiejętności stylowych, podobna do wariacji muzycznych, jakie tworzą np. pianiści jazzowi w oparciu o znane kompozycje klasyczne. Styl własny Krchy oznaczał się bowiem znacznym upraszczaniem form, często stosowanym wysokim punktem ujęcia, gęstą fakturą malarską i stonowanym kolorytem, w którym dominowały barwy brunatne. Malował krajobrazy, martwe natury, portrety i sceny rodzajowe. Joanna Pollakówna przytacza przykłady jego prac, omawiając krakowskie ugrupowanie malarskie Jednoróg, powstałe w 1925, które "łączy w sobie tradycje rzetelności plastycznej przekazaną przez krakowską Sztukę z dążnością zdecydowanie kolorystyczną, choć nie koniecznie pojmowana w duchu kapizmu" i uznaje w nim bardzo dobrego malarza (J. Pollakówna, Malarstwo polskie między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982, s. 47, 49, 355, il. 129,130, 148). Dobry stan zachowania Pejzażu z kopami siana wskazuje, że powstał już po drugiej wojnie światowej.