Kształciła się w l. 1921-24 w paryskiej École Nationale des Artes Décoratives. Po powrocie do Polski osiadła w Warszawie i związała się z awangardowymi kręgami artystycznymi, z ugrupowaniami o konstruktywistycznym programie Blok i Praesens. Długoletnia przyja¼ń łączyła ją z Henrykiem Stażewskim. Od 1932 regularnie uczestniczyła w organizowanych w Instytucie Propagandy Sztuki ekspozycjach Grupy Plastyków Nowoczesnych zrzeszającej twórców wywodzących się z grup Praesens, "artes" i Grupy Krakowskiej. Zasadniczy wpływ na ukształtowanie się postawy artystycznej Rogoyskiej wywarły doświadczenia kubizmu i estetyka puryzmu. Oferowany obraz pochodzi z figuratywnej fazy twórczości artystki i znakomicie uzmysławia jej wywodzącą się z post-kubistycznych eksperymentów stylistykę: dekoracyjne spiętrzenie planów kompozycyjnych i geometryzującą syntetyzację form architektonicznych przypominających sceniczną dekorację. Nawiązywanie do tradycyjnych wartości artystycznych przejawia się najdobitniej w syntetycznie potraktowanych sylwetach koni.
Obraz wystawiany i opisany: Monograficzna wystawa Marii Łunkiewicz-Rogoyskiej zorganizowana w stulecie jej urodzin w Muzeum Sztuki w Łodzi (1996; poz. kat. 39; il. 13, s. 68).