Jan Karmański studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych od roku 1904 u F. Ruszczyca i K. Krzyżanowskiego. W 1913 roku wyjechał do Paryża. Jego wcześniejsza twórczość jest mało znana. Dopiero uchwycone zostały przez krytykę jego pejzaże z Dolnego Kazimierza z lat trzydziestych. Czasami również podejmował temat martwych natur i portretów. Początkowo w swoich pejzażach dokonywał pewnej syntezy upraszczającej formę, w końcu lat trzydziestych rozjaśnił paletę barw, a jego podstawowym nośnikiem artystycznego wyrazu stał się kolor. Ta zmiana w jego warsztacie malarskim została odnotowana jako skutek wpływu sztuki Cezanne`a. Malarz przeżył okupację w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą i tu nadal tworzył po wojnie. Wystawiał głównie w Kazimierzu, czasami swoje prace wysyłał na wystawy do Warszawy.
olej, płótno;
40 x 50 cm;
sygnowany i datowany po prawej stronie u dołu: I Karmański 45 (?)
Jan Karmański studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych od roku 1904 u F. Ruszczyca i K. Krzyżanowskiego. W 1913 roku wyjechał do Paryża. Jego wcześniejsza twórczość jest mało znana. Dopiero uchwycone zostały przez krytykę jego pejzaże z Dolnego Kazimierza z lat trzydziestych. Czasami również podejmował temat martwych natur i portretów. Początkowo w swoich pejzażach dokonywał pewnej syntezy upraszczającej formę, w końcu lat trzydziestych rozjaśnił paletę barw, a jego podstawowym nośnikiem artystycznego wyrazu stał się kolor. Ta zmiana w jego warsztacie malarskim została odnotowana jako skutek wpływu sztuki Cezanne`a. Malarz przeżył okupację w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą i tu nadal tworzył po wojnie. Wystawiał głównie w Kazimierzu, czasami swoje prace wysyłał na wystawy do Warszawy.