Jeden z najsłynniejszych malarzy Młodej Polski. Malarstwo studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (w pracowniach Władysława Łuszczkiewicza, Leopolda Lofflera i Jana Matejki, Józefa Unierzyńskiego, Juliana Fałata, a także w klasie mistrzowskiej u Leona Wyczółkowskiego). Kształcił się także za granicą: w Paryżu, Rzymie i Florencji. Później często przebywał w Paryżu, będącym ówczesną stolicą świata sztuki, a także wielokrotnie podróżował do Włoch i południowej Francji. W 1907 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w krakowskiej Akademii. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i wielokrotnie wystawiał z wiedeńską "Secesją". Weiss był również związany z krakowską cyganerią artystyczną, przyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim. Początkowo w duchu modernizmu malował pod wpływem Edvarda Muncha obrazy ekspresyjno-symboliczne. Później łączył zainteresowania kolorem, wpływy impresjonizmu i postimpresjonizmu z formułą realizmu i nawiązaniami do klasycyzmu. Malował portrety, zmysłowe akty kobiet, które nigdy nie były upozowane, pejzaże oraz sceny figuralne. Jego malarstwo cechuje swobodna, szkicowa technika, uproszczone formy i ciemna kolorystyka, połączona z silnymi akcentami jasnych barw.