Początkowo uczył się rysunku u Adama Rychtarskiego, następnie, przeniósł się do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1924-1929 studiował pod kierunkiem profesorów Miłosza Kotarbińskiego, Karola Tichego, Karola Stryjeńskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego. W latach 1927-1930 i 1933-1935 pracował w macierzystej uczelni jako asystent, a w latach 1929-1930 przebywał w Paryżu. Od 1935 był związany jako rysownik ze "Szpilkami“, kontynuując tę współpracę również po wojnie. Zajmował się malarstwem, rysunkiem, grafiką oraz medalierstwem i rzemiosłem artystycznym. Od 1935 był znany głównie jako oryginalny twórca form zdobniczych w metalu. Wykonał wiele prac w tej dziedzinie dla budynków użyteczności publicznej, m.in. siedziby MSZ w Pałacu Brühlowskim (1936-1937), Urzędu Rady Ministrów (1949-50), Belwederu (1955), Filharmonii Narodowej (1957), ambasad polskich w Berlinie i Pekinie (1957-59) i in. Za swe prace był wielokrotnie nagradzany, np. w 1947 Złotym Krzyżem Zasługi za projekt dekoracji Grobu Nieznanego Żołnierza. Pod koniec życia wrócił do malarstwa, tworząc głównie pejzaże. Zajmował się również twórczością literacką i krytyką artystyczną.
Olej, płótno naklejone na deskę; 26 x 38 cm
Sygnowany p.d.: Grunwald; na odwrocie pieczęć wywozowa
* opłata droit de suite
Początkowo uczył się rysunku u Adama Rychtarskiego, następnie, przeniósł się do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1924-1929 studiował pod kierunkiem profesorów Miłosza Kotarbińskiego, Karola Tichego, Karola Stryjeńskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego. W latach 1927-1930 i 1933-1935 pracował w macierzystej uczelni jako asystent, a w latach 1929-1930 przebywał w Paryżu. Od 1935 był związany jako rysownik ze "Szpilkami“, kontynuując tę współpracę również po wojnie. Zajmował się malarstwem, rysunkiem, grafiką oraz medalierstwem i rzemiosłem artystycznym. Od 1935 był znany głównie jako oryginalny twórca form zdobniczych w metalu. Wykonał wiele prac w tej dziedzinie dla budynków użyteczności publicznej, m.in. siedziby MSZ w Pałacu Brühlowskim (1936-1937), Urzędu Rady Ministrów (1949-50), Belwederu (1955), Filharmonii Narodowej (1957), ambasad polskich w Berlinie i Pekinie (1957-59) i in. Za swe prace był wielokrotnie nagradzany, np. w 1947 Złotym Krzyżem Zasługi za projekt dekoracji Grobu Nieznanego Żołnierza. Pod koniec życia wrócił do malarstwa, tworząc głównie pejzaże. Zajmował się również twórczością literacką i krytyką artystyczną.