Teofil Kwiatkowski, malarz i akwarelista. Do wybuchu powstania listopadowego (w którym wziął udział, osiągając rangę podporucznika) studiował w Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u Antoniego Blanka i Antoniego Brodowskiego; po jego upadku do końca (zakończonego samobójstwem) długiego życia przebywał we Francji. Związany z Adamem Czartoryskim i kręgiem Hôtel Lambert, był największą indywidualnością malarską środowiska emigracji polskiej, wśród której znajdował chętnych nabywców i entuzjastycznych odbiorców swych na ogół kameralnych, lecz nieodmiennie doskonałych warsztatowo prac. Komponował głównie sceny symboliczne (znany zespół Polonezów Chopina z lat 1849 - 1860) i parahistoryczne, ewokujące rycerską i szlachecką przeszłość oraz kolejne epizody narodowej martyrologii; portrety (m.in. rodzinne Czartoryskich, Adama Mickiewicza oraz liczne Fryderyka Chopina, w tym najsławniejszy i multiplikowany: na łożu śmierci) oraz pejzaże (zwłaszcza z okolic Avignonu, Avallon w Burgundii oraz normandzkie). Zdecydowanie preferował technikę akwarelową, której wirtuozerię doceniała również publiczność francuska.
Oferowana akwarela przedstawia krajobraz znany nam dobrze z niewiele większego (29,5 x 41,5 cm) obrazu olejnego (na deseczce) z Muzeum Narodowego w Poznaniu (nr inw.: MP 1601 - zob.: A. Melbechowska-Luty, Teofil Kwiatkowski 1809 - 1891, Wrocław - Warszawa - Kraków 1966, poz. 24, s. 136 i il. 75), datowanego przez monografistkę artysty na rok mniej więcej 1871; inna, niemal identyczna, co do wymiarów, wersja akwarelowa znajduje się w szkicowniku, który co najmniej do połowy lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku był własnością M. L. Dervault w Paryżu (ibidem, poz. 299, s. 170).