„Artysta wędrował po słonecznych Włoszech w poszukiwaniu świeżych pomysłów. Odnajdował nowe tematy, motywy, i dla każdego z nich miał inną niepowtarzalna nutę”. Był to malarz który „konsekwentnie pokazuje swoje możliwości w operowaniu kolorem, i który niestrudzenie eksperymentował z kolorytem i oświetleniem. Przejawiając taki kunszt, rzetelnie pracuje nad kompozycją dzieła”.
„Nie zawsze artysta znajduje w naturze gotowy krajobraz, nie zawsze jest taki fragment pejzażu, że z niego należy tylko coś usunąć lub podkreślić – często bywa tak, że na krajobraz trzeba złożyć więcej motywów, zebranych w różnych miejscach. Artysta zbiera wtedy niezbędne szkice z natury i komponuje z nich jedną organiczna całość w domu, w pracowni. Takim szlakiem idzie się, kiedy artysta chce wybrać materiał do jakiejś idei obmyślonej z góry. Krajobraz stworzony drogą kompozycji posiada więcej treści od przypadkiem znalezionego”
Oksana Biła, Słoneczne akordy w palecie Iwana Trusza, [katalog wystawy], PGS Sopot 2011, s. 14, 19