Obraz wystawiany w Muzeum Narodowym w Warszawie; pochodzi z Aukcji na Fundusz Daru Narodowego, która odbyła się 22-23 kwietnia 1990; w katalogu wymieniony jest jako poz. 1 w części I, "Malarstwo polskie".
Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Ignacego Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza (w latach 1888 - 1890). Studia malarskie kontynuował we Wiedniu. W latach 1894 - 1896 kształcił się w prywatnej szkole malarskiej Antona Aźbego w Monachium, gdzie wielokrotnie powracał. Począwszy od 1891 roku artysta regularnie uczestniczył w wystawach w TZSP w Warszawie oraz w TPSP w Krakowie i we Lwowie. Od 1903 roku współpracował ze Stanisławem Batowskim w prowadzonej przez niego we Lwowie szkole malarstwa. Bratkowski malował przede wszystkim pejzaże, pośród których dominują widoki morskie i nokturny. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach muzeów w Krakowie, Warszawie i Tarnowie oraz w kolekcjach prywatnych.
Malował niemal wyłącznie pejzaże. Były one doskonale skomponowane i wykończone, przepojone nastrojem subtelnej melancholii. Odznaczały się umiejętnością obserwacji i syntezy zjawisk natury, a zwłaszcza akcentowaniem kontrastu ruchu i spokoju w krajobrazie. Prezentowany obraz malowany jest niezwykle ekspresyjnie w partii nieba, gdzie dynamicznymi pociągnięciami pędzla na osi centralnej umieścił artysta kłębiącą się chmurę. Liliowo-szarawo- białe jej zwoje odcinają się mocnym kontrastem od błękitu tła oraz partii dolnej spokojnej ciemnej zieleni drzew.
Olej, tektura; 32 x 33 cm
Sygnowany p. d.: Bratkowski
Na odwrocie powtórzona nalepka Muzeum Narodowego w Warszawie:
FDN 201/MNW Muzeum Narodowe w Warszawie.
Obraz wystawiany w Muzeum Narodowym w Warszawie; pochodzi z Aukcji na Fundusz Daru Narodowego, która odbyła się 22-23 kwietnia 1990; w katalogu wymieniony jest jako poz. 1 w części I, "Malarstwo polskie".
Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Ignacego Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza (w latach 1888 - 1890). Studia malarskie kontynuował we Wiedniu. W latach 1894 - 1896 kształcił się w prywatnej szkole malarskiej Antona Aźbego w Monachium, gdzie wielokrotnie powracał. Począwszy od 1891 roku artysta regularnie uczestniczył w wystawach w TZSP w Warszawie oraz w TPSP w Krakowie i we Lwowie. Od 1903 roku współpracował ze Stanisławem Batowskim w prowadzonej przez niego we Lwowie szkole malarstwa. Bratkowski malował przede wszystkim pejzaże, pośród których dominują widoki morskie i nokturny. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach muzeów w Krakowie, Warszawie i Tarnowie oraz w kolekcjach prywatnych.
Malował niemal wyłącznie pejzaże. Były one doskonale skomponowane i wykończone, przepojone nastrojem subtelnej melancholii. Odznaczały się umiejętnością obserwacji i syntezy zjawisk natury, a zwłaszcza akcentowaniem kontrastu ruchu i spokoju w krajobrazie. Prezentowany obraz malowany jest niezwykle ekspresyjnie w partii nieba, gdzie dynamicznymi pociągnięciami pędzla na osi centralnej umieścił artysta kłębiącą się chmurę. Liliowo-szarawo- białe jej zwoje odcinają się mocnym kontrastem od błękitu tła oraz partii dolnej spokojnej ciemnej zieleni drzew.