Studia artystyczne odbył w latach 1869-1871 w krakowskiej SSP. Naukę kontynuował w okresie 1875-80 w monachijskiej ASP pod kierunkiem A. Strähubera i J. L. Raaba. Związany był w tym okresie z J. Brandtem. Odbył podróże artystyczne do Włoch, na Żmudź i Litwę; zwiedzał Francję i Hiszpanię. W 1885 r. odbył podróż dookoła świata. W 1886 r. został zaproszony przez cesarza Wilhelma II do Berlina, gdzie spędził kolejne dziesięć lat. W 1893 r. otrzymał nominację na członka berlińskiej Akademii Sztuki. W 1895 r. objął stanowisko dyrektora krakowskiej SSP i dokonał w niej reformy programu nauczania. W 1910 r. przeniósł się na stałe do Bystrej na Śląsku. Prezentowana praca jest jednym z najpiękniejszych pejzaży Fałata namalowanych w czasie pobytu w Bystrej; przejawia się w niej osiągnięte przez artystę mistrzostwo w operowaniu techniką akwarelową. Znakomicie wykorzystane są tu specyficzne cechy tego medium: przejrzystość i przenikanie się plam barwnych przybierających miejscami przypadkowy kształt, szkicowość form, kompozycyjne wykorzystanie kolorystycznych i fakturalnych jakości papierowego podłoża. Fałat sugestywnie oddał nastrój sennego, zimowego dnia; z subtelnie modulowanych płaszczyzn bieli i brązów wyłania się zakole rzeki, stadko dzikich kaczek i majaczące na horyzoncie wzgórza. Artysta wykreował kompozycję pełną ciszy wykorzystując twórczo normy japońskiej estetyki - asymetrię kompozycyjną, zasadę artystycznego niedopowiedzenia i aktywnej roli pustej, "niezapełnionej" przestrzeni papieru.