Studia artystyczne odbył w latach 1975-1980 w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Stefana Gierowskiego. W 1982 r. podjął pracę pedagogiczną w macierzystej uczelni. W tymże roku wszedł w skład niezależnego ugrupowania twórców "Gruppa" będącego czołowym zjawiskiem artystycznym w Polsce lat 1980. W okresie 1991-1996 wraz z Markiem Sobczykiem nauczał w prywatnej Szkole Sztuki w Warszawie. Należy do grona stałych współpracowników prestiżowej krakowskiej Galerii Zderzak. W początkowej fazie twórczości malarstwo Modzelewskiego wpisywało się w nurt abstrakcji aluzyjnej, operującej znakami i ideogramami. Pod koniec lat 1970. artysta podjął poszukiwania w zakresie realistycznej formuły obrazowania, którą poddał modyfikacjom nawiązując do tradycji "malarstwa metafizycznego" i realizmu magicznego. Opustoszałe, pozbawione ludzkiej obecności pejzaże, syntetycznie traktowane zabudowania, jednorodnie założone kolorem płaszczyzny dróg i pól, jakby wycięte z kartonu rośliny, ten przypominający teatralną dekorację świat emanuje w obrazach Modzelewskiego nadrealną atmosferę, nastrój psychicznego niepokoju, napięcia i oczekiwania.
Kredka, tempera, gwasz, papier,
47,3 x 62 (w świetle passe-partout)
sygn. p. d.: Jarosław Modzelewski 1979
Studia artystyczne odbył w latach 1975-1980 w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Stefana Gierowskiego. W 1982 r. podjął pracę pedagogiczną w macierzystej uczelni. W tymże roku wszedł w skład niezależnego ugrupowania twórców "Gruppa" będącego czołowym zjawiskiem artystycznym w Polsce lat 1980. W okresie 1991-1996 wraz z Markiem Sobczykiem nauczał w prywatnej Szkole Sztuki w Warszawie. Należy do grona stałych współpracowników prestiżowej krakowskiej Galerii Zderzak. W początkowej fazie twórczości malarstwo Modzelewskiego wpisywało się w nurt abstrakcji aluzyjnej, operującej znakami i ideogramami. Pod koniec lat 1970. artysta podjął poszukiwania w zakresie realistycznej formuły obrazowania, którą poddał modyfikacjom nawiązując do tradycji "malarstwa metafizycznego" i realizmu magicznego. Opustoszałe, pozbawione ludzkiej obecności pejzaże, syntetycznie traktowane zabudowania, jednorodnie założone kolorem płaszczyzny dróg i pól, jakby wycięte z kartonu rośliny, ten przypominający teatralną dekorację świat emanuje w obrazach Modzelewskiego nadrealną atmosferę, nastrój psychicznego niepokoju, napięcia i oczekiwania.