W latach 1917-22 Kasper Pochwalski studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera, który uważał go za jednego z najzdolniejszych swoich uczniów. Następnie wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie kształcił się w Academie Ranson m. in. u: G. L. Jaunesa, Jules’a Zingga oraz Maurice’a Denisa – słynnego nabisty. Po powrocie do Polski został członkiem Zrzeszenia Artystów Plastyków "Zwornik".
Pochwalski był wybitnym i cenionym portrecistą o dużych umiejętnościach i ogromnej łatwości tworzenia. Malował również pejzaże miejskie, rzadziej martwą naturę. Ponadto konserwował zabytki i wypowiadał się na łamach pism jako krytyk artystyczny. Przebywając w Paryżu – ośrodku awangardy w sztuce – nie uległ ówczesnym trendom malarskim. Niewielki wpływ wywarły na niego także pilnie studiowane zbiory muzeum w Luwrze. Artysta pozostał wierny konwencji młodopolskiej. Jego prace są wyciszone, kameralne, przesiąknięte atmosferą melancholii. Odznaczają się także charakterystycznymi zestawieniami barwnymi o przewadze różnych odcieni zieleni oraz ugrów.