Akwarela powstała podczas pobytu Pankiewicza we Włoszech w roku 1932 lub 1934. Za drugą datą przemawia fakt, że w Muzeum Narodowym znajduje się podobnie malowana kompozycja z roku 1934, rysowana węglem i sangwiną, przedstawiająca te same okolice Włoch, co prezentowana praca.

Józef Pankiewicz - malarz, grafik i pedagog. Naukę malarstwa rozpoczął w latach 1884-85 w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Kamińskiego. Następnie przez rok studiował w Akademii petersburskiej. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. Malował wówczas, utrzymane w konwencji realistycznej, sceny rodzajowe, wykonywał ilustracje do książek i czasopism; "Tygodnika Ilustrowanego", "Kłosów" i "Wędrowca". W roku 1889 wyjechał do Paryża, gdzie zapoznał się z współczesną sztuką francuską, która silnie oddziałała na dalszą jego twórczość (już w 1890 r. wystawił w Warszawie swój pierwszy impresjonistyczny obraz Targ na kwiaty przed kościołem św. Magdaleny w Paryżu). W latach 1897-1906 odbywał liczne podróże artystyczne po Europie, a okres I wojny światowej spędził w Hiszpanii (1914-19). W 1906 został profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1925 mieszkał stale w Paryżu, gdzie kierował, powstałą przy jego współudziale, filią krakowskiej Akademii. Miesiące letnie spędzał najczęściej na południu Francji. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Za swoje prace był wielokrotnie nagradzany, m.in. otrzymał srebrny medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu (1889) i wielki złoty medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929). W roku 1934 został odznaczony Orderem Polonia Restituta. Malował pejzaże, martwe natury, portrety, sceny rodzajowe.