Malarz rosyjski. W latach 1881-1884 studiował w Szkole Rysunku w Odessie, a między 1884 i 1894 w akademii petersburskiej. Dyplom oraz tytuł "kłassnyj chudożnik" otrzymał za obraz Zaporożcy wyzywający wroga. Podczas pobytu w petersburskiej uczelni wielokrotnie nagradzany. W 1896 brał udział w Międzynarodowej Wystawie w Berlinie. Rok później wyjechał za granicę jako stypendysta Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Początkowa twórczość rozwijała się pod wpływem Riepina. W pierwszej ćwierci XX stulecia był dyrektorem Szkoły Rysunkowej w Tyflisie (obecnie Tbilisi). Specjalizował się w pejzażach.
Malowniczy pejzaż ukazujący ośnieżone szczyty gór o zachodzie słońca i kępy kwitnących krzewów, przypominających rododendrony. W dali, na tle gór grupa pasterzy. Artysta ukazał tu pejzaż z Kaukazu, gdy na wiosnę wśród powoli znikającego śniegu, zaczynają kwitnąć krzewy. Artysta znał Kaukaz i jego majestatyczne piękno, pejzaż wyróżnia się bardzo ciekawą kolorystyką oddającą niezapomniany nastrój wiosny w górach. Również kompozycja służy wydobyciu wielości planów i bogactwa form natury, co podkreśla wysoko umieszczony punkt obserwacji. Obraz wskazuje na wpływy koncepcji Mira Isskustwa, ugrupowania artystycznego, powstałego pod wpływem symbolizmu, które nie akceptowało ani wyidealizowanej sztuki akademickiej, ani pieredwiżników z ich tematyką społeczną. Artyści skupieni wokół tego ugrupowania tworzyli jedno z najciekawszych zjawisk artystycznych i estetycznych w Rosji na przełomie stuleci.