Włodzimierz Albin Rutkowski urodził się w Warszawie 1 marca 1915 roku. Duże uzdolnienia rysunkowe w dziecku rozbudził jego wujek artysta malarz Aleksander Wołowski, a następnie nauczyciel rysunku w liceum krzemienieckim ( jego ojciec Józef Rutkowski, koncertmistrz organowy, był tam profesorem muzyki). W Warszawie uczęszczał do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Był uczniem malarza Czesława Wasilewskiego, którego twórczość wywarła ogromny wpływ na jego malarstwo. Konie i nastrojowe pejzaże stały się dominantą w jego twórczości a przyjaźń i współpraca z Wasilewskim trwała aż do śmierci tego ostatniego, to jest do 1946 roku. W okresie międzywojennym brał udział w życiu artystycznym poprzez wystawianie obrazów w warszawskich galeriach oraz wystawach malarstwa polskiego organizowanych przez ciotkę Emilię Wołowską na terenie ówczesnej Rzeczypospolitej. Po wojnie działa na Kujawach we Włocławku, gdzie bierze udział w kilku wystawach zbiorowych tamtejszego Muzeum. W 1960 roku wraca do Warszawy i maluje głównie tematy warszawskie. Wraz z synem Wojciechem, który w 1968 r. ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, wystawia w warszawskich galeriach i za granicą; w Niemczech, Austrii i USA.
Olej, płyta;
17 x 24 cm
Sygnowany p.d.: W. Rutkowski
Włodzimierz Albin Rutkowski urodził się w Warszawie 1 marca 1915 roku. Duże uzdolnienia rysunkowe w dziecku rozbudził jego wujek artysta malarz Aleksander Wołowski, a następnie nauczyciel rysunku w liceum krzemienieckim ( jego ojciec Józef Rutkowski, koncertmistrz organowy, był tam profesorem muzyki). W Warszawie uczęszczał do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Był uczniem malarza Czesława Wasilewskiego, którego twórczość wywarła ogromny wpływ na jego malarstwo. Konie i nastrojowe pejzaże stały się dominantą w jego twórczości a przyjaźń i współpraca z Wasilewskim trwała aż do śmierci tego ostatniego, to jest do 1946 roku. W okresie międzywojennym brał udział w życiu artystycznym poprzez wystawianie obrazów w warszawskich galeriach oraz wystawach malarstwa polskiego organizowanych przez ciotkę Emilię Wołowską na terenie ówczesnej Rzeczypospolitej. Po wojnie działa na Kujawach we Włocławku, gdzie bierze udział w kilku wystawach zbiorowych tamtejszego Muzeum. W 1960 roku wraca do Warszawy i maluje głównie tematy warszawskie. Wraz z synem Wojciechem, który w 1968 r. ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, wystawia w warszawskich galeriach i za granicą; w Niemczech, Austrii i USA.